Η μελέτη της ιστορίας επιφυλάσσει πάντοτε εκπλήξεις. Ένα πρώτο ξάφνιασμα για έναν πρωτοετή φοιτητή ιστορίας στο Πανεπιστήμιο, είναι ότι το λεγόμενο «κρυφό σχολειό», όπως διδάχθηκε στα σύγχρονα σχολεία, δεν υπήρξε ποτέ.
Δεν υψώθηκε ποτέ το λάβαρο από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στη Μονή της Αγίας Λαύρας την 25η Μαρτίου του 1821, ούτε ορκίστηκαν οι αγωνιστές. Η Ελληνική Επανάσταση στην πραγματικότητα ξεκίνησε νωρίτερα σε διάφορα σημεία της Πελοποννήσου.
Υπάρχουν δεκάδες μύθοι που παρουσιάστηκαν ως «ιστορία» για σκοπούς εξυπηρέτησης ενός πολιτικού αφηγήματος, το οποίο τάχα εξυπηρετεί τους εθνικούς στόχους. Η κατάργηση των μύθων είναι που συνθέτει την πραγματική ιστορία. Μόνο μέσα από μια πορεία αναζήτησης στοιχείων οδηγείται κανείς στην όσο το δυνατό, πιο ολοκληρωμένη γνώση.
Το καταγέλαστο περιστατικό με το σκίσιμο της σελίδας 36 ενός βιβλίου Αγγλικών επειδή γινόταν αναφορά στον Κεμάλ Ατατούρκ, αποδεικνύει ότι όσοι ηγούνται του συστήματος Παιδείας στην Κύπρο δεν γνωρίζουν τι εστί παιδεία. Και εξηγούμαι:
- Δεν θα τουρκέψουμε επειδή θα μάθουμε ποιος ήταν ο Ατατούρκ. Αντίθετα. Ίσως μάθουμε πως στις αρχές του 20ου αιώνα μια μερίδα των Ελλήνων θυσίασε την Σμύρνη και άλλα εδάφη της Μικράς Ασίας στο όνομα της «Μεγάλης Ιδέας». Η Μικρασιατική καταστροφή ήταν αποτέλεσμα της αδιάκοπης επέλασης των κουρασμένων Ελληνικών στρατευμάτων, της υποτίμησης του εθνικιστικού στρατού του Κεμάλ και της αποστασιοποίησης των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής.
- Το 1922 δεν είναι μακριά από το 1974. Η εποχή εκείνη μας διδάσκει για όσα φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν στην δύσμοιρη πατρίδα μας, η οποία σήμερα καταδικάζεται σε αιώνια διαίρεση στο όνομα της διατήρησης ενός μισού κράτους, το οποίο κάποιοι έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα μετατραπεί σε αμιγώς Ελληνικό.
- Δεν έχουμε Υπουργό Παιδείας και κακώς τα βάζουν όλοι μαζί του. Έχουμε εκπρόσωπο ενός συντηρητικού συστήματος του σκοταδισμού. Με αυτό πρέπει να τα βάλουν όσοι κόπτονται για την εκπαίδευση. Άλλωστε, ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κάθε άλλο παρά «του τράβηξε το αυτί». Παρείχε άπλετη υποστήριξη παραπέμποντας το θέμα σε μια ακόμα υποτιθέμενη διερευνητική διαδικασία.
- Σε σημαντικούς τομείς, δεν υπάρχει ουσιαστική εκπαίδευση στη Κύπρο, αλλά μια ακραία συντηρητική προπαγάνδα. Έχουμε ιερείς, πολιτικές παρατάξεις, παράγοντες παλαιάς κοπής, που καθορίζουν τι θα μαθαίνουν και τι όχι τα παιδιά. Οι ελπίδες για ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, περιορίζονται στις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων καθηγητών και μαθητών.
- Το σύστημα της «παιδείας» μας, απειλεί με απόλυση έναν εκπαιδευτικό για τους πίνακες ζωγραφικής που φιλοτέχνησε στον ελεύθερο του χρόνο. Και το κατηγορητήριο; «Έλλειψη τιμιότητας και ηθική αισχρότητα». Θα γέλαγαν από ικανοποίηση οι Πατακός, Ιωαννίδης και Πινοσέτ.
Υ.Γ. Αν είχαν έστω και λίγη επαφή με την ιστορία εκεί στο υποτιθέμενο Υπουργείο Παιδείας, θα γνώριζαν πάντως ότι… μέσα από τις πιο στυγνές διώξεις ιδεών, γεννιούνται οι πιο τολμηροί άνθρωποι που βρίσκονται αιωνίως σε πόλεμο με τη σαπίλα.
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
