Κανένας προφήτης στον τόπο του! Το εμπέδωσες Πρόεδρε, πριν κλειδώσεις τη Λεμεσό, άντε και την Πάφο, σαλπίζοντας άσμα ηρωικό και πένθιμο, από τις παρυφές του Λόφου του Προεδρικού;
«Πόσος είναι ο κάβουρας και πόσο το ζουμί του;» Τουλάχιστον να εξουσίαζες καντόνια, τότε και να διέτασσες τον αποκλεισμό μερικών… Ή να είχες υπό την εξουσία σου ολόκληρη την Κύπρο…
Είμαστε μια συνοικία της Αθήνας. Προάστιο αν πεις, της δίνεις μεγαλύτερες διαστάσεις. Τα στοιχεία που επικαλέστηκες Πρόεδρε, για τον… άσωτο ιό, κατ’ επέκταση και για την άσωτη πολιτεία σου, είναι ασταθείς αριθμοί. Ικανοί να μετακυλήσουν την παρουσία τους εύκολα, όπως και τη μεταδοτικότητά τους, από άνθρωπο σε άνθρωπο, από ομάδα του πληθυσμού σε άλλη, από πόλη σε πόλη, από επαρχία σε επαρχία. Σήμερα εσείς, αύριο εμείς. Και τανάπαλιν!
Άκουσα με προσοχή το διάγγελμά σου Πρόεδρε. Διέκρινα τη συγκίνηση στα λόγια σου, το κόμπιασμα στη φωνή σου. Δεν ένιωσα, όμως, τη σιγουριά στο λόγο σου για όσα εξήγγειλες. Για εκείνα που έβαλες κολαούζο, τον Υπουργό σου να μας απαριθμήσει. Δεν διέκρινα τη βεβαιότητα για τη συνταγή των επιδημιολόγων που επικαλέστηκες, ξέροντας πως κι εκείνοι ως αβέβαιοι ήρωες «στα σκοτεινά προχωρούνε».
Ένα θα σου πω Πρόεδρε. Ο αέρας που αναπνέουμε, τα χνώτα μας που ενώνονται, οι κουμπαριές που έχουμε, η κοινή μοίρα που μας έδεσε σ’ αυτή τη μικρή γωνιά, δεν επιτρέπουν διαχωρισμούς και αποκλεισμούς. Κι οι αρχαίοι μας πρόγονοι, που τόσο σέβεσαι, θα σου υπέβαλλαν μια «κοινή γραμμή» αντιμετώπισης της κατάστασης την κρίσιμη ώρα. Επειδή – «Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατο».
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
