Του Δημήτρη Στρατή
Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν… μια άλλη απολογία στο Δικαστήριο Αμμοχώστου για το αδίκημα παραβίασης των διαταγμάτων, λόγω έρωτος:
«Αγαπήσαμεν κύριε δικαστά!
Δεν έχω άλλη δικαιολογία να προτάξω.
Δεν αντέχεται άλλο η καραντίνα κυρ Δικαστά.
Ο έρως σεβαστέ μου κατήγορε, δεν καλουπώνεται, ούτε υποκύπτει σε διατάγματα, προσταγές και υποδείξεις.
Πριν από μένα κυρ Δικαστά, άλλοι οδηγήθησαν ακόμη και στον θάνατον για τα μάτια της αγαπημένης. Ίσως η τιμημένη σας έδρα, έχει γνώση ενός Ρωμαίου, ενός Ερωτόκριτου ή ενός Άδωνι.
Εάν ένοχος κριθώ, μην αρκεστείτε σε απλή ποινή. Δεν θα προδώσω για 300 αργύρια το μεγαλείο του έρωτος. Δεν ζητώ καμία επιείκεια για το πρόσωπό μου. Θα δεχθώ την εσχάτη των ποινών, με ζητωκραυγές αγαλλίασης.
Μέσα από το κελί μου θα στέλνω «γράμματα στην αγαπημένη» ως άλλος Χικμέτ. Θα υμνήσω τον έρωτα όπως ο Ελύτης στο «Μονόγραμμα» ή ο Σεφέρης στην «Άρνηση», όπως ο Ρίτσος στην «Εαρινή Συμφωνία», ο Λόρκα στον «Ματωμένο Γάμο» και τόσοι άλλοι.
Περάστε μου χειροπέδες… τώρα!»
