ο Ανώτατο Δικαστήριο της Ιαπωνίας έκρινε αντισυνταγματικό έναν καταργημέμο πλέον νόμο ευγονικής, σύμφωνα με τον οποίο 16.500 άτομα με αναπηρία εξαναγκάστηκαν σε στείρωση μεταξύ της δεκαετίας του 1950 και της δεκαετίας του 1990.
Καλείται ακόμη η κυβέρνηση να καταβάλει αποζημιώσεις σε 11 θύματα από πέντε υποθέσεις που είχαν φτάσει στο Εφετείο.
Επιπλέον το Δικαστήριο έκρινε ότι η 20ετής περίοδος παραγραφής δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε αξιώσεις αποζημίωσης που αφορούν σε υποθέσεις αναγκαστικής στείρωσης. Οι δικηγόροι είχαν υποστηρίξει ότι ο νόμος σήμαινε ότι ορισμένα θύματα, ιδίως εκείνα που είχαν στειρωθεί εν αγνοία τους, είχαν μάθει για την επέμβαση πολύ αργά για να προλάβουν τη νομική προθεσμία.
Ο νόμος έχει καταργηθεί το 1996.
Η απόφαση της Τετάρτης, όπως σημειώνει το BBC, βάζει τέλος σε έναν αγώνα δεκαετιών για δικαιοσύνη από τα θύματα που ζητούσαν αποζημίωση και τη συγγνώμη των Αρχών. Έπειτα από χρόνια αγωγών, νόμος του 2019 επιδίκασε αποζημιώσεις στα επιζώντα θύματα, αλλά ορισμένοι συνέχισαν να αγωνίζονται για να επιδικαστούν μεγαλύτερα ποσά.
Σε τέσσερις από τις υποθέσεις που έφτασαν σε δικαστήριο, η κυβέρνηση είχε ασκήσει έφεση κατά των αποφάσεων αποζημίωσης των κατώτερων δικαστηρίων. Και στην πέμπτη, δύο ενάγουσες είχαν ασκήσει έφεση κατά της απόρριψης των αξιώσεών τους.
Βάσει νόμου που θεσπίστηκε το 1948, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας, περίπου 25.000 άνθρωποι -πολλοί από τους οποίους είχαν κληρονομικές αναπηρίες- υποβλήθηκαν σε χειρουργικές επεμβάσεις για να μην αποκτήσουν παιδιά που θεωρούνταν «κατώτερα». Κάποια από τα θύματα ήταν μόλις εννέα ετών.
Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας αναγνώρισε ότι 16.500 από τις επεμβάσεις στείρωσης πραγματοποιήθηκαν χωρίς συγκατάθεση. Αν και οι Αρχές ισχυρίζονται ότι οι υπόλοιποι 8.500 άνθρωποι συναίνεσαν στις επεμβάσεις, οι δικηγόροι δήλωσαν ότι εξαναγκάστηκαν εκ των πραγμάτων σε χειρουργική επέμβαση λόγω της πίεσης που αντιμετώπιζαν εκείνη την εποχή.
Οι αναγκαστικές στειρώσεις ήταν πιο διαδεδομένες τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής έκρηξης του πληθυσμού. Πολλά από τα άτομα που υποβλήθηκαν σε βίαιη στείρωση είχαν σωματικές και διανοητικές αναπηρίες, προβλήματα ψυχικής υγείας ή χρόνιες ασθένειες όπως η λέπρα. Για τις επεμβάσεις αυτές επιτρεπόταν ο σωματικός περιορισμός, η αναισθησία, ακόμη και η «εξαπάτηση», ανέφερε σημείωμα της κυβέρνησης από το 1953.
Σύμφωνα με νόμο που ψηφίστηκε το 2019, τα επιζώντα θύματα μπορούν να λάβουν 3,2 εκατομμύρια γεν (18.350 ευρώ λίρες) το καθένα.
Πηγή: Πρώτο θέμα
