Στις 15 Ιανουαρίου του 1962, δέκα χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Θεσσαλονίκης, στο Δερβένι, ανακαλύφθηκε σε έναν τάφο ένας μισοκαμένος πάπυρος. Ονομάστηκε Πάπυρος του Δερβενίου, είναι ο πρώτος που βρέθηκε σε ελληνικό έδαφος και διατηρήθηκε για 23 ολόκληρους αιώνες, ακριβώς επειδή απανθρακώθηκε μερικώς, καθώς το υγρό κλίμα της Ελλάδας δεν ευνοεί τη διατήρηση παπύρων.
Αποτελείται από 266 σπαράγματα, μικρά, εύθρυπτα κομματάκια, που στη σύνθεσή τους μας έδωσαν τελικά έναν πάπυρο συνολικού μήκους περίπου τριών μέτρων και μέγιστου ύψους 9,5 εκατοστών.
Ο Πάπυρος του Δερβενίου χαρακτηρίζεται σήμερα ως το αρχαιότερο αναγνώσιμο χειρόγραφο της Ευρώπης. Και από το 2015 ανήκει πλέον στη «Μνήμη του Κόσμου», τον κατάλογο της Unesco, όπου καταγράφεται η πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας. Η παγκόσμια συλλογική μνήμη των λαών και των πολιτισμών.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
