Καλώς ή κακώς, δεν είναι αυτό το αντικείμενο της ανάρτησης, η Υπουργός Δικαιοσύνης, κάνοντας χρήση της εξουσίας της, ζήτησε από την Αστυνομία να πάρει μέτρα εναντίον ενός λογαριασμού «παρωδία» στο Twitter.
Η Αστυνομία Κύπρου, δρώντας με τον γνωστό τρόπο, προέβη σε μια σειρά από ενέργειες, για την ορθότητα των οποίων στο τέλος της ημέρας κλήθηκε να αποφανθεί το Ανώτατο Δικαστήριο. Αυτό με τη σειρά του έκρινε αδικαιολόγητο και λανθασμένο τον τρόπο χειρισμού του όλου ζητήματος. Η εν λόγω απόφαση αντανακλά τόσο πάνω στον Αρχηγό της Αστυνομίας, που είναι ο προϊστάμενος του σώματος, όσο και πάνω στην Υπουργό, η οποία εκτός από πολιτική προϊσταμένη, είναι και το πολιτικό πρόσωπο που έδωσε την εντολή για τη δίωξη.
Κατά τη διάρκεια της διάσκεψης της περασμένης Παρασκευής, ένας δημοσιογράφος – μπράβο Άρη – ζήτησε ως όφειλε από την Υπουργό να τοποθετηθεί. Η ερώτηση αφορούσε κυρίως και προσωπικά την κυρία Γιολίτη. Και ενώ η κ. Γιολίτη ετοιμαζόταν ν´ απαντήσει, ο Πρόεδρος δρώντας όπως ο «πατερούλης» της τσαρικής Αυτοκρατορίας, της έκλεισε το στόμα κι ανάλαβε ο ίδιος να «βγάλει τα κάρβουνα από τη φωτιά».
Με την ενέργεια αυτή, ο Πρόεδρος αντί να στηρίξει, στην ουσία άφησε εκτεθειμένη την Υπουργό. Και αυτό επειδή το θέμα αφορούσε προσωπικά την κ. Γιολίτη κι όχι τον Πρόεδρο. Εκτός κι’ αν αυτός είναι που της ζήτησε να κλείσει τον λογαριασμό, ισχυρισμό που δεν υιοθετώ.
Συμφωνώ με τη θέση ότι για όλες τις αποφάσεις των μελών του υπουργικού την τελική πολιτική ευθύνη την έχει ο Πρόεδρος, όμως σε ένα δημοκρατικό κράτος οι Υπουργοί δεν είναι άβουλα όντα. Κάθε άλλο. Έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες, για τις οποίες οφείλουν να λογοδοτούν τόσο στον Πρόεδρο που τους / τις διόρισε, όσο όμως και στον λαό.
Στην προκειμένη περίπτωση η κ. Γιολίτη όφειλε ν’ απαντήσει στην ερώτηση του δημοσιογράφου κι ακολούθως, αν ο Πρόεδρος το έκρινε σκόπιμο, θα μπορούσε κι αυτός να κάνει τη δική του τοποθέτηση. Κοντολογίς, στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει το γνωστό «Αρχηγού παρόντος, πάσα Αρχή παυσάτω» επειδή όπως εξήγησα, το θέμα αφορούσε προσωπικά και θεσμικά την κ. Γιολίτη. Ο πατερναλιστικός τρόπος με τον οποίο λειτούργησε ο Πρόεδρος, τον άφησε εκτεθειμένο. Αν μάλιστα πίσω από την πρωτοβουλία που πήρε κρυβόταν και μια πρόθεση να «προστατεύσει» την Υπουργό επειδή είναι μια «άβγαλτη» γυναίκα – πολιτικός, τότε η ενέργεια του μπορεί να χαρακτηριστεί και σεξιστική.
Πάντως η έκφραση του προσώπου της Υπουργού – μπράβο και στον / στη φωτογράφο – λέει πολλά…
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
