Κάποιος ζωγράφισε εκατό τόσες καρδούλες στο πλακόστρωτο του πεζόδρομου. Κατακόκκινες! Άλλος ξύπνησε από τα χαράματα να βρει φρέσκα τριαντάφυλλα στο ανθοπωλείο. Μη τυχόν και παρεξηγηθεί η νωπή πάντα αγάπη του . Κι εγώ γύρισα πλευρό, λέγοντας το χιλιοειπωμένο «δεν πιστεύω σε εισαγόμενους αγίους». Λες και πιστεύω στους εδώδιμους!
Πότε γιορτάζει η αγάπη;, είναι το βασικό ερώτημα. Κι ο έρωτας, ποια μέρα μιλάει στην καρδιά μας; Χρειάζεται δηλαδή ημερομηνία έναρξης και λήξης, εντός καθορισμένου 24ωρου; Και μετά; …Και πριν;
Τι σηματοδοτεί ο Άγιος Βαλεντίνος; Τον συμβολισμό, που δεν αναιρεί ότι εκδηλώνεται με πίστη, θέρμη και δόσιμο, όλες τις υπόλοιπες μέρες κι απλώς είναι η αναγνώριση, ή η συμπύκνωση αν θέλετε του γεμίσματος μιας πλήρους αγάπης; Μήπως υπενθύμιση ότι ζει ο έρωτας ακόμη στις καρδιές μας;
Ένα σημάδι στο χρόνο, όπως η καρδούλα στην πέτρα του πεζόδρομου, πως ένα χρόνο μετά θυμηθήκαμε και συνεχίζουμε να λέμε με δώρα, λόγια, εικόνες και σχήματα, πως διατηρούμε ζωντανό το όνειρο της ζωής μας;
Είναι όλα αυτά και τίποτε. Είναι η συνήθεια και η μόδα. Η πράξη κι η απραξία. Το χειροπιαστό και το ανέφικτο. Είναι μια μέρα που δυσκολεύει πολλούς, αλλά βγάζει κι απ’ τη δύσκολη θέση άλλους τόσους. Η αγάπη είναι τόσα πολλά, ή και τόσα λίγα, που κανένας Άγιος δεν κατάφερε να φανερώσει, ή να κρύψει. Εν κατακλείδι -Ο Άγιος Βαλεντίνος μαζί σας. Πιστεύετε, δεν πιστεύετε! Μια μέρα είναι…
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
