Της Χρύσως Σιλβέστρου
Είναι αυτός ο ήχος… που σου μαυρίζει την ψυχή… που σε κτυπά κατευθείαν στο στομάχι… και σου κόβει την ανάσα… Δεν είναι καμία άσκηση… Δεν είναι κανένα λάθος… Είναι οι σειρήνες θύμησης… της προδοσίας του μαύρου εκείνου πρωινού της Δευτέρας του ’74… που έμελλε να αλλάξει για πάντα την ιστορία αυτού του τόπου… Να σημαδέψει ανεπανόρθωτα και να ανοίξει πληγές… τόσες… που δεν μπόρεσαν ποτέ να κλείσουν…
Γιατί εκείνη η προδοσία της ΕΟΚΑ Β… Nαι, αυτής… οδήγησαν στις σειρήνες… που θα ακούσουμε την 20η Ιουλίου… Εκείνες τις σειρήνες… που έφεραν τον Αττίλα που σάρωσε τα πάντα… σκότωσε, βίασε, δολοφόνησε, έκαψε… μοίρασε το νησί μας… Και μαύρισε για πάντα τις ψυχές μας… Τον Αττίλα που περίμενε…. τους “πατριώτες”… να του ανοίξουν την πόρτα… Και το έκαναν!!!
Τίποτα… δεν είναι το ίδιο πια μετά τις 8:20 εκείνου του μαύρου πρωινού… της 15ης του Ιούλη… Μπορεί να πέρασαν 47 ολόκληρα χρόνια… αλλά οι σειρήνες… συνεχίζουν να ηχούν προκαλώντας ανατριχίλα… Και μια μόνιμη μαχαιριά για μια κάθαρση που δεν έγινε ποτέ… Για ένα φάκελο που δεν άνοιξε ουσιαστικά ποτέ -κάποιοι μεγαλώσαμε με αυτό- για μια πληγή που δεν καθαρίστηκε… γι’ αυτό και δεν μπόρεσε ποτέ να κλείσει…
Και μπορεί κάποιοι να προτιμούν να κλείνουν τα αυτιά τους… να λένε την ιστορία με τον δικό τους τρόπο… να την αλλάζουν εξ’ ολοκλήρου… Αυτό που δεν αλλάζει όμως… είναι η παρουσία του τουρκικού στρατού στο μοιρασμένο μας νησί… και μια διχοτόμηση….. που έρχεται…
Και δεν μπορούμε τέτοια μέρα παρά… να γυρίζουμε πίσω… να θυμόμαστε… να τιμούμε… αυτούς που αντιστάθηκαν… που έδωσαν την ίδια την ζωή τους… υπερασπιζόμενοι την Δημοκρατία με αληθινή αγάπη… για αυτή την ταλαίπωρη μας πατρίδα… Για αυτούς οι σειρήνες θα ηχούν για πάντα…
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
