Φωτογραφία: Michalis Michael – Καιρόφιλοι Κύπρου
«Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο».
Νίκος Γκάτσος – Ο εφιάλτης της Περσεφόνης
Είπα να αφήσω τον θυμό και την οργή να κοπάσει μέσα μου, πριν αραδιάσω τις σκέψεις μου στο χαρτί για την νέα μεγάλη οικολογική καταστροφή στην ημιορεινή Λεμεσό. Τα λεγόμενα των υπευθύνων όμως για την πυρκαγιά, δεν αφήνουν το μυαλό να ηρεμήσει…
Όλα αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν. Ίσως κάποιοι θυμηθούν ότι στην ίδια ακριβώς περιοχή της Άλασσας, Κορφής και Απαισιάς ξέσπασε το 2002 μια αντίστοιχη μεγάλη πυρκαγιά που κατέκαψε ένα μεγάλο μέρος της φυσικής βλάστησης.
Η μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε προ ημερών, έκαψε τα ίδια βουνά που είχαν καεί ξανά 21 χρόνια πριν. Κάηκαν, δηλαδή, τα νέα δέντρα που με κόπο ρίζωσαν και άπλωσαν τα κλωνάρια τους, πάνω σε καμένη γη.
Πόσα έχουν αλλάξει άραγε από εκείνη την εποχή που οι κάτοικοι των χωριών έσβηναν τις φωτιές με τους κλώνους της τερατσιάς στο χέρι; Έχουμε περισσότερα πτητικά μέσα, διαθέτουμε πιο σύγχρονα οχήματα. Στα χαρτιά διαθέτουμε σχέδια δράσης και συντονισμού των αρμοδίων υπηρεσιών. Κι όμως… Μετρούμε ξανά και ξανά τεράστιες εκτάσεις καμένης γης. Καμένες περιουσίες, καμένα σπίτια και όνειρα που μαύρισαν ξαφνικά.
Αν ανατρέξει κάποιος στα λεγόμενα των εκάστοτε Προέδρων της Δημοκρατίας, Υπουργών και αξιωματούχων μετά από τις μεγάλες πυρκαγιές, θα βρει τις ίδιες γραφικές δηλώσεις: «Οι επιχειρησιακοί φέρουν ευθύνες και ξέρουν καλύτερα τι έχει πάει λάθος», «Οι ποινές θα γίνουν πιο αυστηρές», «Θα διαταχθεί έρευνα για να διαφανεί τι έχει συμβεί».
Κι όμως… παρά τις αποφάσεις, τις σκέψεις, τις συσκέψεις, τα σχέδια… ζούμε το ίδιο έργο σε επανάληψη όλο και πιο συχνά.
Μετά συγχωρήσεως είναι κωμικοτραγικό να μας λένε ότι θα γίνει εσωτερική έρευνα για το πώς αναζωπυρώθηκε η φωτιά κι από την άλλη δια των εκπροσώπων της η Πυροσβεστική Υπηρεσία, να προτρέχει διαλαλώντας ότι «υπήρχε δυνατός αέρας και καύτρες που είναι εύκολο να προκαλέσουν εξάπλωση της πυρκαγιάς». Προτρέχει η Πυροσβεστική Υπηρεσία υποστηρίζοντας – πριν την έρευνα – ότι «δεν υπήρξε αμέλεια εκ μέρους μελών της στην αντιμετώπιση της αναζωπύρωσης».
Ταπεινά ρωτώ: Είχαν όλα τα πυροσβεστικά που ανέλαβαν την επιτήρηση φωτιάς που υποτίθεται τέθηκε υπό έλεγχο νερό; Ποιες ήταν οι οδηγίες που δόθηκαν στους πυροσβέστες; Πώς διασφαλίστηκε η επιτήρηση της περιμέτρου της φωτιάς;
Σας μάθαμε καλά. Ξέρουμε πως μετά το «πανηγύρι» για άλλη μια φορά θα φταίξει ο κατά τα άλλα συμπαθής σε όλους μας «Χατζηπετρής». Να μην ξεχάσω και την καραμέλα της κλιματικής αλλαγής.
Θυμίζω στους αρμόδιους Υπουργούς (πέραν της σημαντικότητας του δάσους του Κακομάλλη), πως στην μεγάλη πυρκαγιά που ξεκίνησε από τον Αρακαπά (2021), το πυροσβεστικό που έπρεπε να βρίσκεται εκεί για να σβήσει την φωτιά επί τόπου είχε φύγει λόγω λανθασμένων οδηγιών, για άλλη φωτιά πλησίον του Μόντε Καπούτο.
Να θυμίσουμε επίσης στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας πως πέραν των επικοινωνιακών θεαμάτων σημασία έχει η ουσία, αφού στη μεγάλη φωτιά της Σολέας (2016) ήταν χαλασμένο το πυροσβεστικό της περιοχής, με αποτέλεσμα οι πρώτες δυνάμεις πυρόσβεσης να φτάσουν στην Ευρύχου από τον Σταθμό της Λακατάμειας.
ΥΓ1: Είναι απόλυτος ο σεβασμός και η εκτίμηση μας στους πυροσβέστες, τους δασοπυροσβέστες της πρώτης γραμμής και τους εθελοντές. Χωρίς αυτούς γρανάζι δεν γυρνά…
ΥΓ2: Αφού είχαμε ρεκόρ πυρκαγιών (70 στον αριθμό μόνο μέσα στον Ιούλιο) ποιος θα ασχοληθεί σοβαρά με την εγκατάλειψη της υπαίθρου και των εκτάσεων γεωργικής καλλιεργήσιμης γης που σήμερα γέμισαν πυκνή βλάστηση;
Μέχρι να προβληματιστούν λοιπόν τα μεγάλα κεφάλια, σας αφήνω με τους στίχους του Γκάτσου που μας συντροφεύουν ως βάλσαμο της ψυχής:
«Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς».
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
