Τα κάλαντα δεν είναι τραγουδάκια θρησκευτικά ή εορταστικά. Έρχονται από πολύ μακριά, επιβίωσαν στους αιώνες, αναβίωσαν δε ανάλογα με τα ήθη, τα έθιμα, τις θρησκείες και τις συνήθειες σε κάθε τόπο.
Από πόρτα σε πόρτα, με τους καλαντιστές να κρατούν στολισμένα κλαδιά, φαναράκια, καραβάκια ή μικρές φωτισμένες εκκλησίες, τα κάλαντα αντηχούν παράφωνα ή μελωδικά, βιαστικά ή μακροσκελή, ηχούν τις γιορτινές ημέρες και δίνουν τον τόνο.
Εμείς ας δώσουμε στους καλαντιστές το καλύτερό μας χαμόγελο, τον πιο γλυκό κουραμπιέ και το πιο γενναιόδωρο μπαξίσι μας…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη