Στις 20 Απριλίου του 1922 ήταν παραμονή του Πάσχα και εκείνο το βράδυ της Ανάστασης, στην Αθήνα, ο Λύσανδρος και η Βασιλική θα αποκτούσαν πρόωρα το πέμπτο τους παιδί. Ο μικρός που γεννήθηκε εκείνο το βράδυ της Ανάστασης πήρε το όνομα Αναστάσιος, λόγω της ημέρας, και Παντελεήμονας επειδή κινδύνεψε να πεθάνει. Όμως, χρόνια μετά, όλοι μας θα τον μαθαίναμε ως Τάσο Λειβαδίτη. Ως τον ποιητή που έγραψε μερικά από τα πιο τρυφερά, για τον άνθρωπο, ποιήματα. Ως ως τον ποιητή που έγραψε μερικά από τα πιο αληθινά, για όλους μας, λαϊκά τραγούδια.
Ο Τάσος Λειβαδίτης, εκτός από τα εξαιρετικά τραγούδια του, έγραψε πάνω από 20 ποιητικές συλλογές που περιμένουν να τις ανακαλύψουμε. Όσοι τον γνώρισαν, μιλούν για τον πιο ταπεινό, τον πιο αισιόδοξο, τον πιο γενναιόδωρο και τον πιο δίκαιο άνθρωπο. Έγραψε πως «δεν είναι άλλος δρόμος, άλλο χέρι, άλλο όνομα, άλλη σημαία, άλλη καρδιά, άλλο άστρο, άλλη δικαιοσύνη – απ’ τη ζωή». Και μας διαβεβαίωσε: «Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα./ Και τότε/ όλα τα βράδια κι όλα τα άστρα κι όλα τα τραγούδια/ θάναι δικά μας».
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
