Στις 25 Ιουλίου του 1983, η ημέρα ήταν Δευτέρα, η νύχτα ήταν ζεστή και είχε πανσέληνο. Μερικά χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα, εκεί στην πλαζ της Βουλιαγμένης, πολύς κόσμος είχε μαζευτεί για να παρακολουθήσει μια συναυλία. Και όλα αυτά σήμερα δεν ακούγονται καθόλου παράξενα. Όμως μέχρι τότε, το 1983, συναυλίες γίνονταν μόνο σε θέατρα και σε γήπεδα. Αυτή η ημερομηνία, η 25η Ιουλίου του 1983, αυτή η συναυλία στη Βουλιαγμένη, που δεν ήταν συναυλία αλλά ήταν πάρτι, και αυτή η ιδέα που δεν ήταν κάποιου μάνατζερ ή μιας εταιρείας παραγωγής αλλά ήταν η ιδέα και η βαθιά επιθυμία του Λουκιανού Κηλαηδόνη, εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ του Ιουλίου έγραψε ιστορία.
Εκείνη η νύχτα, τον Ιούλιο του 1983, στη Βουλιαγμένη συνέβη κάτι υπέροχο. Χιλιάδες άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους πήγαν σε ένα πάρτι, το καταδιασκέδασαν, τραγούδησαν, χόρεψαν, κολύμπησαν, αγαπήθηκαν, μέθυσαν, δίπλα στη θάλασσα, κάτω από το φως του φεγγαριού, υπό τους ήχους μιας μπάντας που μέσα στη θάλασσα έπαιζε τζαζ, μπλουζ, ροκ, ρετρό, έπαιζε τραγούδια για πάρτι. Με τον Λουκιανό στο πιάνο, να λάμπει από χαρά, να υποδέχεται τους φίλους του που πήγαν εκεί για να τραγουδήσουν μαζί του (τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Βαγγέλη Γερμανό, την Αφροδίτη Μάνου, τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά), κυρίως όμως να υποδέχεται τους φίλους του, περί τους 100.000 ανθρώπους, που δέχτηκαν την πρόσκλησή του στο πάρτι στη Βουλιαγμένη και έγραψαν ιστορία…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
