Στις 17 Αυγούστου του 1957, ο θρυλικός Τσεχοσλοβάκος δρομέας μεγάλων αποστάσεων Εμίλ Ζάτοπεκ αποθεώνεται από 45.000 Έλληνες φιλάθλους στο Παναθηναϊκό στάδιο, στην Αθήνα, θριαμβεύοντας στα 5.000 και στα 10.000 μ. Ο λόγος που 45.000 άνθρωποι γέμισαν τότε το Καλλιμάρμαρο μέσα στον Αύγουστο ήταν ότι ήθελαν να δουν από κοντά τον αθλητή που πέντε χρόνια πριν, το καλοκαίρι του 1952 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι, είχε καταφέρει κάτι μοναδικό: ο Εμίλ Ζάτοπεκ είχε γράψει ιστορία κερδίζοντας σε 8 ημέρες 3 χρυσά μετάλλια (σημειώνοντας και ολυμπιακά ρεκόρ), στα 5.000μ., στα 10.000μ. και στον Μαραθώνιο, στον οποίον έτρεχε για πρώτη φορά…
Ο Εμίλ Ζάτοπεκ κέρδισε πέντε ολυμπιακά μετάλλια, έκανε 18 παγκόσμια ρεκόρ και επαναπροσδιόρισε τα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Μιλούσε πέντε γλώσσες, ήταν πάντα προσηνής, κοινωνικός και ιδιαιτέρως φιλικός με τους συναθλητές του, ενώ το σπίτι του στην Τσεχία ήταν πάντα ανοιχτό για όλους. Εκτός από υπόδειγμα πειθαρχίας και χαράς για τη ζωή, έγινε στον αθλητισμό και παγκόσμιο σύμβολο εντιμότητας και γενναιοδωρίας.
Το 1968, ο Εμίλ Ζάτοπεκ υποστήριξε δημόσια και ενεργά την Άνοιξη της Πράγας. Ὀταν οι Σοβιετικοί την κατέστειλαν εισβάλοντας στην Τσεχοσλοβακία, τον διέγραψαν από το Κομμουνιστικό Κόμμα και τον καθαίρεσαν από συνταγματάρχη του Τσεχοσλοβακικού στρατού. Του απαγόρευσαν δε να εργάζεται στην Πράγα. Έτσι, βρέθηκε να καθαρίζει δρόμους, βρέθηκε και να εργάζεται για εφτά χρόνια σε ορυχεία ουρανίου.
Τον Φεβρουάριο του 2013, οι συντάκτες του Αμερικανικού περιοδικού Runner’s World τον επέλεξαν ως τον καλύτερο δρομέα όλων των εποχών.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
