Της Χρυστάλλας Νικολάου

Κορωνοϊός, μια λέξη γνώριμη, που σε δύο μήνες κλείνει έναν χρόνο από την πρωτοεμφάνισή της στην ειδησεογραφία. Ένας χρόνος δύσκολος από όλες τις απόψεις… ως επί το πλείστο, όποιον ρωτήσεις πόσο καλό ήταν το 2020 γι’ αυτόν,  δεν θα σου πει και τα καλύτερα…

Υπάρχουν πάντα, όμως, οι εξαιρέσεις στον «κανόνα»… Ας μην είμαστε, όμως, προληπτικοί!
Ίσως δεν φταίει ο κορωνοϊός ή ότι χάθηκαν οι αγκαλιές με τους παππούδες, τις γιαγιάδες και άτομα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες…

Μπορεί το καλοκαιράκι να «ησυχάσαμε» και να «επαναπαυτήκαμε» λίγο, ελέω των μηδενικών κρουσμάτων. Οι επιδημιολόγοι, όμως, προειδοποιούσαν ότι έρχεται δύσκολος χειμώνας και όλοι αγανακτισμένοι από το προηγούμενο lockdown και ένα νέο ενδεχόμενο lockdown, ασφυκτιούσαν. Ποιος άραγε φταίει; Το κράτος; Οι νέοι; Οι ηλικιωμένοι που, ούτως ή άλλως, μένουν σπίτι τους οι περισσότεροι;

Τα κρούσματα από μηδέν έφτασαν τα 152… Τα περισσότερα στην ωραία Λεμεσό. Τη Λεμεσό, που πολλοί επισκέφθηκαν για να πάνε στο κέντρο, όπου ολόκληρό το καλοκαίρι λειτουργούσε κανονικά σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εμφάνιση του ιού… Όλα τελικά είναι μια αλυσίδα…

Ποιος φταίει; Αν αναλογιστεί κανείς ποια είναι η αλυσίδα, θα αρχίσουμε από τα καταστήματα που δεν τηρούσαν τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα, θα πάμε στους νέους που τα επισκέπτονταν καθημερινά και μετά στο κράτος, που παρακολουθούσε αμέτοχο την αρχή αυτής της αλυσίδας, στην οποία τώρα δεν μπορούμε να βρούμε το τέλος.

Το κράτος χαμένο στις ιχνηλατήσεις τώρα προσπαθεί να ελέγξει την πανδημία, ενώ υποστατικά σε όλη την Κύπρο, το ένα μετά το άλλο παρουσιάζουν κρούσματα!

Υπομονή τώρα, λοιπόν, και στο κράτος… και σε όλους!

Έρχεται χειμώνας βαρύς, αν και ακόμη δεν είδαμε βροχές!

 

Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6