Η αγαπημένη συγγραφέας Άλκη Ζέη που ανέθρεψε λογοτεχνικά γενιές και γενιές Ελλήνων, έφυγε σε ηλικία 97 ετών τα ξημερώματα στο σπίτι της. 

Η είδηση για την απώλεια της Άλκης Ζέη «ξύπνησε» στις καρδιές πολλών τα παιδιά που κάποτε υπήρξαν. Η συγγραφέας έγραψε βιβλία που έγιναν αναγνώσματα αναφοράς για παιδιά και εφήβους και αγαπήθηκαν πολύ και από τους μεγάλους.

Ανήκοντας σε μια γενιά μεγάλων συλλογικών οραμάτων κι έχοντας συμβαδίσει με την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας των διωγμών, της αγωνίας για το αύριο, της συμμετοχής στους λαϊκούς αγώνες για ελευθερία και δημοκρατία, η Άλκη Ζέη κατέγραφε στα έργα της σημαντικές ιστορικές στιγμές για χάρη των νεότερων γενιών· χωρίς «δασκαλίστικο» ύφος, αλλά με την πρόθεση να προβληματίσει πάνω σε αξίες διαχρονικές και θέματα καθημερινά και πανανθρώπινα.  

Για την Άλκη Ζέη, η οποία υπήρξε πρέσβειρα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό, μίλησε στο Κανάλι 6 ο προσωπικός της φίλος Τίτος Κολώτας, ο οποίος, μεταξύ άλλων, αφηγήθηκε πώς βρέθηκε στον σταθμό μας η αγαπημένη συγγραφέας.

Η ζωή, το έργο, οι δημοκρατικοί αγώνες

Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα τo 1923 και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Σάμο, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα της.  Όταν άρχισε το σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και στη συνέχεια στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας.

Η σχέση της με το γράψιμο ξεκίνησε από τα γυμνασιακά της χρόνια, γράφοντας έργα για το κουκλοθέατρο,  διηγήματα και νουβέλες που δημοσιεύονταν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.

Παράλληλα με τη συγγραφή, αγωνίστηκε ενεργά για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, συμμετέχοντας στο αριστερό κίνημα από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα.  Η συμμετοχή της σ’ αυτόν τον αγώνα σφράγισε την προσωπική ζωή της.  

Από το 1952 μέχρι το 1964 έζησαν μαζί με τον άντρα της, τον αείμνηστο θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Σεβαστίκογλου, σαν πολιτικοί πρόσφυγες στη Σοβιετική Ένωση, αρχικά στην Τασκένδη και ύστερα στη Μόσχα, όπου γεννήθηκαν και τα δυο παιδιά τους.  Επέστρεψαν στην Ελλάδα το ’64 για να ξαναφύγουν το ’67 στο Παρίσι, όπου παρέμειναν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70 λόγω της δικτατορίας.

Μαζί με τη Ζωρζ Σαρή, με την οποία την συνέδεε στενή φιλία από τα σχολικά τους χρόνια, η Ζέη καθιέρωσε ένα νέο στυλ στο νεανικό μυθιστόρημα, τόσο από την άποψη του ζωντανού, αυτοβιογραφικού ύφους όσο και της εισαγωγής του πολιτικού, κοινωνικού και ιστορικού στοιχείου στο είδος.

Ο καθαρός τρόπος γραφής, η γλωσσική αρτιότητα, η κριτική στάση απέναντι σε πρόσωπα και γεγονότα, το χιούμορ και η διεισδυτική ματιά είναι τα χαρακτηριστικά των βιβλίων της που τα έχουν κάνει τόσο αγαπητά στο ελληνικό και το ξένο αναγνωστικό κοινό. Η «αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα», «Το καπλάνι της βιτρίνας» και «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου» συμπεριλαμβάνονται στα διαχρονικά, πολυδιαβασμένα βιβλία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.

«Το καπλάνι της βιτρίνας», το πρώτο μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη, υπήρξε έργο – σταθμός για την ελληνική παιδική λογοτεχνία και θεωρείται πλέον ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας για παιδιά, με συνεχείς επανεκδόσεις από το 1963 που πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα και πολλές μεταφράσεις και διακρίσεις στο εξωτερικό. Η ίδια έχει μεταφράσει από τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα ρωσικά αρκετά βιβλία, ανάμεσα στα οποία και έργα του διάσημου Ιταλού παραμυθά Τζιάννι Ροντάρι.

Το 2010 η συγγραφέας τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της. Το 2012 αναγορεύτηκε σε επίτιμη διδάκτορα της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου, ακολούθησε η αναγόρευσή της το 2014 από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το 2015 από το Πανεπιστήμιο Πατρών. 

Η κηδεία της Άλκης Ζέη θα γίνει την ερχόμενη Τρίτη από το Α΄Νεκροταφείο Αθηνών.

 

Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, iefimerida.gr