Είναι και δύσκολο τ’ όνομά σου. Μπερδεύονται στην προφορά του. Μίλαν Τραΐκοβιτς! Και παρά τις επιτυχίες σου, αδυνατούν να το θυμηθούν οι Κυπραίοι. Μάλλον δεν θέλουν.
–Μίλαν; Τι Μίλαν, η γνωστή ομάδα της Ιταλίας; Ύστερα, σε πιο άθλημα καταπιάνεσαι, κουμπάρε; Τρέχεις, πηδάς εμπόδια, ε και; Δεν είσαι ούτε του φούρπου να σε αποθεώσουμε ή να σε «στολίσουμε» στις αποτυχίες σου, όπως ξέρουμε.
Και τι ζητάς, λες; Να συνεχίσουμε να σε χορηγούμε για την προετοιμασία σου ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024 στο Παρίσι; Ε, κανεί ρε κουμπάρε. Δώσαμε! Και σε σένα και σε συναθλητές σου. Δικούς μας, δεν σε αδικούμε, να μας πεις και ρατσιστές, αλλά δεν ποντάρουμε σε γερασμένα άλογα… Μην γίνεσαι μονοφάγος. Να πάρει και κανένας άλλος μερίδιο. Διάκριση, ξεδιάκριση, ποιος νοιάζεται, ψιλά γράμματα για έναν άγονο τόπο.
Κι αν δεν φρόντισες, Μίλαν, να βρεις σπόνσορες για τη χορηγία σου είσαι άξιος της μοίρας σου… Ιδιώτες χορηγούς, όπως σου συστήνουμε. Κι όπως το καταλαβαίνεις και το ερμηνεύεις στη μητρική σου γλώσσα.
Θα σου εκμυστηρευτώ μια μικρή ιστορία Μίλαν Τράϊκοβιτς. Πριν πολλά χρόνια, όταν έκανες ακόμη μικρά βήματα κι όχι άλματα, δύο μικρές συμπατριώτισσές σου, πρόσφυγες στην Κύπρο, η Έλενα κι η Σοφία, φορτώνονταν στις ισχνές πλάτες τους την βαριά σημαία της Κύπρου.
Με το μουσικό τους ταλέντο και τα αψεγάδιαστα ελληνικά τους, όσο λίγοι Κυπραίοι, έγιναν «πρεσβευτές πολιτισμού» σε πάμπολες χώρες της Ευρώπης. Κι όμως, λοιδορήθηκαν, ο πατέρας τους έκανε φυλακή ως παράνομος μετανάστης, ταλαιπωρήθηκαν, βρέθηκαν στο παρά πέντε της απέλασης, δεν απέκτησαν ποτέ ίσα δικαιώματα με τους Κυπραίους στις ευκαιρίες μόρφωσης κι ανάπτυξης του ταλέντου τους.
Γι’ αυτό σου λέω Μίλαν. Στο νησί του χορηγού μη ζητάς τα ρέστα. Ποτέ δεν ξέρεις…
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
