Της Χρύσως Σιλβέστρου
Ξυπνούσε κάθε μέρα στις 4 τα ξημερώματα… φώναζε… τους τρομοκρατούσε… τους κτυπούσε… τα έσπαζε όλα και έφευγε… Πριν από ενάμιση μήνα είχε προσπαθήσει πάλι να πνίξει τον Στέλιο… η θεία προσπάθησε να το προλάβει… Όχι, της είπε ο Στέλιος τρομοκρατημένος… μην πάρεις την Αστυνομία… θα μας σκοτώσει όλους και μένα… και την μάμμα μου…. Και είχε δίκιο…
Η θεία όμως πήρε… προσπάθησε… επέμεινε… την έστελναν από το ένα τηλέφωνο στο άλλο… τους είπε τι περνούσαν… ζητούσε βοήθεια… της είπαν να πάει για καταγγελία γραπτή ο νεαρός… τους εξήγησε ότι φοβούνται να έρθουν… τρέμουν… κάνετε κάτι…
Μίλησε με διάφορους… με το Γραφείο Ευημερίας… κάποιος πήγε μετά από 15 ημέρες… τους είδε λίγο… τους είπε ότι θα ξαναπάει μέχρι το τέλος του Γενάρη… Μπορεί να πάει στις κηδείες τους… μπορούν όλοι να πάνε στις κηδείες τους… Μπορεί να βγάλουν όλοι ανακοινώσεις… η Αστυνομία… το Τμήμα Κοινωνικής Ευημερίας… όλοι… μπορεί κάποιοι να έχουν και τα δίκια τους… Μπορεί να διατάξουν και όσες έρευνες θέλουν…
Δεν μας ενδιαφέρει… φτάνει… με τους συγκλονισμούς… και το ποιος ευθύνεται λίγο… πολύ η καθόλου… Δεν μας ενδιαφέρει… μετά τον Στυλιανό… μην μας πείτε τίποτα ξανά… Μια οικογένεια αφέθηκε πάλι στα χέρια του θύτη της… γράφοντας τον επίλογο του δικού τους δράματος με το πιο φρικτό και αποτρόπαιο σενάριο…
Το τελευταίο έγκλημα γίνεται μάλιστα… μέσα σε συνθήκες καραντίνας… Εδώ και μήνες… οι οργανώσεις φωνάζουν… τα στοιχεία είναι τρομακτικά… η ενδοοικογενειακή βία αυξήθηκε δραματικά… κλείσαμε τα θύματα αβοήθητα στην κόλαση τους… χωρίς SMS… για την ζωή τους… Ναι, δεν σκέφτηκε κανένας… ότι ο αριθμός 1… θα έπρεπε να είναι για άμεση βοήθεια για όσους κινδυνεύει η ίδια η ζωή τους…
Ας μειώσουν τον αριθμό… των αστυνομικών που μοιράζουν… πρόστιμα για τις μάσκες… και αν στείλαμε το σωστό SMS… για το φυτώριο… το κομμωτήριο ή το τατουάζ…. και ας σκεφτούν ίσως να δημιουργήσουν μια ειδική ομάδα άμεσης δράσης… για να σώζουν ζωές… Φτάνει πια με τους καθυστερημένους συγκλονισμούς… τις έρευνες μετά τις τραγωδίες… και το μαχαίρι που θα φθάσει στο κόκκαλο… γιατί τελικά τα μονά μαχαίρια είναι αυτά που αφαιρούν ζωές… Ντροπή μόνο ντροπή…
Συγγνώμη Στυλιανέ μου… που μετά το δικό σου τραγικό τέλος… οι δικές σου απεγνωσμένες καταγγελίες δεν ήταν οι τελευταίες… Συγγνώμη που είμαστε μέρος… αυτής της κοινωνίας και συνεχίζουμε να ανεχόμαστε αυτό το σάπιο σύστημα… που σε άφησε αβοήθητο… εσένα… τον Στέλιο… την μητέρα του… Συγγνώμη σε όλους τους αγαπημένους σας… που ζούσαν τον εφιάλτη μαζί σας…
“Εξαπολύσαν τους ούλλους… άφησαν τους στο έλεος του Θεού… τζαι μετά όποιον πάρει ο Χάρος…” Λόγια της θείας… Αυτή, όντως ήταν μια συγκλονιστική μαρτυρία, στον δημοσιογράφο Σταυρό Κυπριανού στην Κρατική Τηλεόραση…
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
