Βλέπω τους χαροκαμένους γονείς. Αυτούς που έχασαν παιδιά, σε τροχαία δυστυχήματα, επειδή ενεργοποιήθηκαν οι ελλαττωματικοί αερόσακοι, τύπου ΤΑΚΑΤΑ.
Κατανοώ τον αβάσταχτο πόνο τους. Βιώνουν την μεγαλύτερη απώλεια της ζωής τους. Και δεν ζητούν πλέον άλλες εξηγήσεις από τους ανεύθυνους-υπεύθυνους για το δράμα τους.
Κουράστηκαν! Θέλουν μόνο να αποκαλύψουν την αιτία της συμφοράς τους, ώστε «ν΄ ανοίξουν τα μάτια τους» οι οδηγοί, οι επιβάτες, η κοινωνία ευρύτερα. Να αντιληφθούν ποιος παραμονεύει θανάσιμα «μπροστά τους» και επιβουλεύεται μια, δυο, πολλές ζωές.
Είχε αναστατωθεί η κοινωνία μας από την αποκάλυψη. Συγκλονίστηκε για τον θάνατο, ή τον τραυματισμό, τόσων ανθρώπων. Από μια ρύθμιση που θα έσωζε ζωές
Τρομοκρατήθηκε ο κόσμος, αν στο ίδιο του το αυτοκίνητο επωάζεται ο θάνατος. Δεν «παίζουμε με τις ζωές μας», σκέφτηκε σοβαρά. Κι απαίτησε, όπως συνηθίζει στην αρχή, να διορθωθεί «εδώ και τώρα» το κακό.
-Δύσκολο εγχείρημα απάντησαν οι… αναρμόδιοι-παράγοντες. Και το «εδώ» και το «τώρα»! Έχει και το κόστος της η διαδικασία!
Έτσι κι υπό τις συνθήκες ο κάθε επηρεαζόμενος χαλάρωσε. Με τον καιρό μετατόπισε τις απαιτήσεις του. Ανέβαλε την αλλαγή των επικίνδυνων αερόσακων, αποφασίζοντας και περιμένοντας αποζημίωση «…για τις «ματσαράγκες» του κάθε επιτήδειου».
Μερικοί σκέφτηκαν την αφαίρεση των «αερόσακων που σκοτώνουν», αφού έτσι κι αλλιώς δεν είναι υποχρεωτικοί στα αυτοκίνητα, από τους κανονισμούς.
Οι περισσότεροι τώρα, καρτερούν στην ουρά, πότε θα δεήσουν οι εταιρείες, οι αντιπροσωπείες, οι έμποροι και το κράτος, να μεριμνήσουν για την αντικατάστασή τους. Αντί «να κινήσουν γη και ουρανό», να πληρώσουν το ελάχιστο κόστος οι ίδιοι για να σώσουν τη ζωή τους, ή περισσότερο, την ζωή των παιδιών τους.
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6