Απροκάλυπτα υπέρ της Κάμαλα Χάρις τάσσεται το βρετανικό οικονομικό περιοδικό The Economist, λίγα 24ωρα πριν τις αμερικανικές εκλογές, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τον Ντόναλντ Τραμπ «απαράδεκτο κίνδυνο» που θα φέρει την καταστροφή στις ΗΠΑ και όχι μόνο.
Αν και το βρετανικό περιοδικό παραδέχεται ότι έπεσε αρκετά έξω στις εκλογές του 2016, στρέφοντας ξανά τότε τα πυρά του κατά του υποψήφιου για πρώτη φορά Τραμπ, ωστόσο, αυτή τη φορά οι κίνδυνοι από μια δεύτερη θητεία Τραμπ είναι πολύ μεγαλύτεροι, σε κοινωνικό, οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο.
Οικονομικά, ο Τραμπ τάσσεται υπέρ δασμών έως 20% σε όλες τις εισαγωγές και έχει μιλήσει για χρέωση άνω του 200% ή ακόμα και 500% σε αυτοκίνητα από το Μεξικό. Προτείνει την απέλαση εκατομμυρίων παράτυπων μεταναστών, πολλοί με εργασία και παιδιά στις ΗΠΑ.
Θα επεκτείνει τις φορολογικές περικοπές παρόλο που το έλλειμμα του προϋπολογισμού είναι σε επίπεδο που συνήθως παρατηρείται μόνο κατά τη διάρκεια πολέμου ή ύφεσης, υποδηλώνοντας μια γλυκιά αδιαφορία για τη χρηστή δημοσιονομική διαχείριση.
Αυτές οι πολιτικές θα ήταν πληθωριστικές, σύμφωνα με τον Economist, δημιουργώντας ενδεχομένως μια σύγκρουση με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Θα κινδύνευαν να πυροδοτήσουν έναν εμπορικό πόλεμο που θα εξαθλιώσει τελικά την Αμερική. Ο συνδυασμός του πληθωρισμού, των ανεξέλεγκτων ελλειμμάτων και της θεσμικής παρακμής θα έφερνε μπροστά την ημέρα που οι ξένοι ανησυχούν για τον δανεισμό απεριόριστων χρημάτων στο Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ.
Ενώ η οικονομία των ΗΠΑ βασίζεται στον ανταγωνισμό και στις ανοιχτές αγορές, το βρετανικό περιοδικό υποστηρίζει ότι ο Τραμπ θέλει να επιστρέψει στον 19ο αιώνα, χρησιμοποιώντας δασμούς και φορολογικές ελαφρύνσεις για να επιβραβεύσει τους φίλους του και να τιμωρήσει τους εχθρούς του, καθώς και να χρηματοδοτήσει το κράτος και να ελαχιστοποιήσει τα εμπορικά ελλείμματα. Η πολιτική αυτή θα μπορούσε ακόμη να καταστρέψει τα θεμέλια της ευημερίας των ΗΠΑ, λέει ο Economist.
Ανεξέλεγκτος και επικίνδυνος για την εξωτερική πολιτική
Ο πόλεμος στην Ουκρανία και ένας περιφερειακός πόλεμος στη Μέση Ανατολή θα δοκιμάσουν σκληρά μια νέα προεδρία. Οι υποσχέσεις του να φέρει ειρήνη στην Ουκρανία σε μια μέρα και η αδιάκοπη ενθάρρυνση των επιθέσεων του Ισραήλ δεν είναι καθησυχαστικές, σύμφωνα με τον Economist. Ακόμα χειρότερο είναι η περιφρόνησή του για τις συμμαχίες. Παρόλο που αυτές είναι η μεγαλύτερη γεωπολιτική δύναμη της Αμερικής, ο Τραμπ τις θεωρεί κοροϊδία εις βάρους της αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης. Οι ταραχές και οι απειλές μπορεί να αποτρέψουν τον Τραμπ, αλλά θα μπορούσαν εξίσου να καταστρέψουν το ΝΑΤΟ. Η Κίνα θα παρακολουθεί καθώς αξιολογεί πόσο επιθετική θα είναι εναντίον της Ταϊβάν. Οι Ασιάτες σύμμαχοι μπορεί να υπολογίσουν ότι δεν μπορούν πλέον να εμπιστεύονται την πυρηνική εγγύηση της Αμερικής.
Οι κίνδυνοι για την εσωτερική και την εξωτερική πολιτική ενισχύονται από το γεγονός ότι σε μια δεύτερη θητεία ο Τραμπ θα ήταν λιγότερο περιορισμένος. «Ο πρόεδρος που σκέφτηκε να εκτοξεύσει πυραύλους σε εργαστήρια ναρκωτικών στο Μεξικό συγκρατήθηκε από τους ανθρώπους και τα ιδρύματα γύρω του» αναφέρει ο Economist. «Οι φιλικές ομάδες σκέψης έχουν ελέγξει λίστες πιστών ανθρώπων που θα υπηρετήσουν στην επόμενη κυβέρνηση. Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει αποδυναμώσει τους ελέγχους στους προέδρους κρίνοντας ότι δεν μπορούν να διωχθούν για επίσημες πράξεις».
Ο Τραμπ θα πλήξει την εσωτερική ενότητα
Τρίτον, ο Economist εκτιμά ότι ο Τραμπ δεδομένης της περιφρόνησής του για το Σύνταγμα μετά την ήττα των εκλογών το 2020, δεν μπορεί να προκαλεί αισιοδοξία, υπενθυμίζοντας πως τα μισά πρώην μέλη του υπουργικού συμβουλίου του αρνήθηκαν να τον υποστηρίξουν. Ο πιο υψηλόβαθμος Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής τον περιγράφει ως «απεχθή άνθρωπο», ενώ οι πρώην αρχηγοί του Αμερικανικού Στρατού τον αποκαλούν φασίστα.
Η πολιτική ιδιοφυΐα του Τραμπ είναι να στρέφει τους ανθρώπους ο ένας εναντίον του άλλου, προσθέτει το βρετανικό περιοδικό υπενθυμίζοντας πως μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, πρότεινε στον στρατό να πυροβολήσει τους διαδηλωτές στα πόδια. Ο Τραμπ έχει απειλήσει να στρέψει το Υπουργείο Δικαιοσύνης εναντίον των πολιτικών του εχθρών.
Αντίθετα το βρετανικό περιοδικό υποστηρίζει ότι η Καμάλα Χάρις υπερασπίζεται τη σταθερότητα, επικροτώντας την επειδή εγκατέλειψε αριστερές ιδέες, πλαισιωμένη από τη Λιζ Τσένι και άλλους Ρεπουμπλικανούς εξόριστους.
Κάποιες από τις πολιτικές της είναι χειρότερες από αυτές του αντιπάλου της, για παράδειγμα η τάση για ρύθμιση της αγοράς και περαιτέρω φορολόγηση της δημιουργίας πλούτου.
«Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την κα Χάρις να είναι μια κορυφαία πρόεδρος, αν και οι άνθρωποι μπορούν να σας εκπλήξουν. Αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε ότι θα φέρει μια καταστροφή» καταλήγει ο Economist, προσθέτοντας πως οι Αμερικανοί πρόεδροι δεν χρειάζεται να είναι άγιοι, αλλά σίγουρα ο Τραμπ θα φέρει την καταστροφή εάν εκλεγεί
