Στις 9 Μαΐου του 1956, χιλιάδες διαδηλωτές στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και σε πολλές ακόμη πόλεις της Ελλάδας (στα Χανιά, τη Χίο, την Κέρκυρα, την Κόρινθο, τη Μυτιλήνη, την Πάτρα), χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους για να φωνάξουν ενάντια στην βρετανική κατοχή της Κύπρου, ενάντια στα απάνθρωπα μέτρα που είχε εφαρμόσει στο νησί ο Άγγλος κυβερνήτης Χάρτινγκ, βγήκαν για να διαδηλώσουν υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Χιλιάδες άνθρωποι στις 9 Μαΐου του 1956 βγήκαν στους δρόμους για να μην οδηγηθούν στην κρεμάλα οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου.
Τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη τα ογκώδη συλλαλητήρια εξελίχθηκαν ειρηνικά, με έντονη συγκίνηση, με ομιλίες και ψηφίσματα για να μην οδηγηθούν στην αγχόνη ο Καραολής και ο Δημητρίου. Όταν όμως , μετά τη λήξη του συλλαλητηρίου, περισσότεροι από 1.000 διαδηλωτές στην Αθήνα κατευθύνθηκαν προς τα γραφεία της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και στη Θεσσαλονίκη προς το αγγλικό προξενείο, βρήκαν μπροστά τους παραταγμένες ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες καταφανώς είχαν λάβει εντολή από την κυβέρνηση να εμποδίσουν πάση θυσία την προσέγγιση των διαδηλωτών στις πρεσβείες και στα προξενεία.
Ακολούθησαν πυροβολισμοί, βίαιες συγκρούσεις, επιθέσεις εκατέρωθεν. Ο σημερινός επίσημος απολογισμός είναι 4 νεκροί και 265 τραυματίες. Η κυβέρνηση Καραμανλή κι η αστυνομία μίλησαν για αναρχικούς ή για πράκτορες ενδιαφερομένων δυνάμεων… Σύσσωμη η αντιπολίτευση ζήτησε την παραίτηση της «κυβέρνησης του αίματος» και ενώ στην μετεμφυλιακή Ελλάδα για μία ακόμη φορά είχε πετύχει το σχέδιο του διαίρει και βασίλευε, στην Κύπρο, τα χαράματα της επόμενης ημέρας ο Μιχαλάκης Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου οδηγήθηκαν στην κρεμάλα.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
