H γενέθλιος ημέρα είναι μια στιγμή απολογισμού και ανασκόπησης αλλά και ένα νέο ξεκίνημα. Ένα restart, σύμφωνα με τους καινούργιους όρους.
Τα γενέθλια μας είναι ένας σταθμός. Πόσο μάλλον όταν αυτός που γιορτάζει είναι όντως ΣΤΑΘΜΟΣ και είναι το αγαπημένο μας Κανάλι 6.
Όσο κι αν τα 30 αυτά χρόνια πέρασαν σαν αστραπή, όσο κι αν μας φαίνεται ότι ήταν μόλις χτες, όλες αυτές οι 10.950 ημέρες και οι 262.800 ώρες πέρασαν για μένα προσωπικά, κάνοντας κάτι που αγαπώ ιδιαίτερα.
Ήταν ένα πείραμα και μια σκέψη να μεταφέρω τη μουσική και το τραγούδι που τόσο πολύ αγαπώ στο ραδιόφωνο. Και πέτυχε!
Το να είμαι σ’ αυτή την υπέροχη ομάδα, που λέγεται Κανάλι 6 και σ’ αυτό τον σταθμό για 30 χρόνια, λέει πολλά.
Σε ‘μένα λέει ακόμα πιο πολλά γιατί δεν πήγα ΠΟΤΕ να κάνω εκπομπή και να πω βαριέμαι, κουράστηκα, δεν θέλω, ή να συμβαίνει κάτι που να με κάνει να χάσω το ενδιαφέρον μου. Ουδέποτε είχα παρέμβαση. Ουδέποτε ακολούθησα playlist εκ των άνωθεν και ουδέποτε βγήκα εκτός ορίων της ποιότητας και του σεβασμού που πάντα ακολουθούσα στη πορεία μου.
Θα μπορούσα να μιλώ για ώρες, αλλά αυτές τις στιγμές «τα πολλά λόγια είναι φτώχια» γιατί όλα αποδεικνύονται, ακούγονται και φαίνονται στο ραδιόφωνο (αν και το ραδιόφωνο πίστευα πάντα ότι είναι αίσθηση και τίποτα απ’ όλα αυτά).
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ακροατές μας που είναι πιστοί στη συχνότητα μας, ένα επίσης μεγάλο ευχαριστώ στο διευθυντή μας Μιχάλη Παπαευαγόρου, που καταφέρνει για τόσα χρόνια να κρατάει τα γκέμια και να δαμάζει ένα άλογο, κρατώντας το στον ίδιο ίσιο δρόμο.
Το σημαντικό είναι ότι στην κούρσα της ακροαματικότητας, το οδήγησε στην πρώτη θέση! Σαφώς η λέξη επιτυχία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους νυν συναδέλφους μου. Σε όλους και σε όλα τα τμήματα.
Θέλω επίσης να χαιρετίσω συναδέλφους, που δεν είναι πια στο δυναμικό του σταθμού και να στείλω τη σκέψη μου σε άλλους που «έφυγαν» και δεν είναι μαζί μας. Περνώντας και οι μεν και οι δε από τον 9.86 ή το Κανάλι 6 έδωσαν κι αυτοί κάτι από την ψυχή τους στον σταθμό μας.
Τέλος, θέλω να ξέρετε ότι πολλές φορές στη ζωή μας κάνουμε συμβιβασμούς, δεύτερες σκέψεις, παραχωρήσεις, βάζουμε νερό στο κρασί μας ή αλλάζουμε δρόμο και πορεία. Το Κανάλι 6, όσο κι αν ταλαντεύθηκε, όσοι άνεμοι κι αν φύσηξαν, στάθηκε όρθιο κι έτσι θα παραμείνει.
Όρθιοι μείναμε κι εμείς όλοι μαζί του. Να το στηρίξουμε γιατί το αγαπάμε. Όρθιοι θα παραμείνουμε δίπλα του, να δίνουμε στις εκπομπές μας τον καλύτερο μας εαυτό.
Να κάνουμε τη καθημερινότητα μας ένα γεγονός. Να βρίσκουμε κοινές συνισταμένες με τους ακροατές μας. Να ανακαλύπτουμε ιστορίες τραγουδιών που δεν έχουν τέλος ποτέ. Να συνδέουμε εποχές. Να σμίγουμε τα κλασσικά ελληνικά τραγούδια με τις φωνές του σήμερα.
Η δύναμη μας και η δύναμη του ραδιοφώνου είναι αστείρευτη.
Ο Νίκος Πορτοκάλογλου στο τραγούδι «Τριάντα», στον δίσκο «Ταξίδι» του 1988, τραγουδά:
Είκοσι, είκοσ`πέντε και τριάντα
και κάθε τέλος μια αρχή
είκοσι, είκοσ`πέντε και τριάντα
πώς μεγαλώνουμε μαζί.
ΣΣ: Η φωτογραφία που δημοσιεύω είναι από τον Ιούνιο του 1994. Εμφανίζονται ο Χρήστος Νικολόπουλος, η Κατερίνα Κούκα και ο υποφαινόμενος. Ο θάνατος του Χατζιδάκι στις 15 του μήνα ανάγκασε τη δισκογραφική εταιρεία Μinos-Emi να ακυρώσει την παρουσίαση του δίσκου «Στου παράδεισου τα ωραία», που θα γινόταν στην Αθήνα. Λίγες μέρες αργότερα, οι δύο καλλιτέχνες ταξίδεψαν στη Κύπρο για συναυλίες. Στη συνέντευξη που κάναμε στο στούντιο του σταθμού μας (στην οδό Αγίας Ζώνης), παίξαμε και παρουσιάσαμε τον δίσκο εκείνο σε πρώτη Παγκύπρια και Πανελλαδική μετάδοση!
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
