Πηγή φωτογραφίας: mom.com
Τι και αν άνοιξαν τα σχολεία… Παιδιά βρίσκονται στοιβαγμένα και κάποια ανεπιτήρητα, έξω από το σχολείο προκειμένου να μπουν μέσα «μεθοδικά», ούτως ώστε να αποφευχθούν οι αχρείαστες επαφές και οι ενδεχόμενοι κίνδυνοι, στον απόηχο κρουσμάτων Covid-19, στα δημόσια και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.
Σύνδεσμοι γονέων, ιδιαίτερα στη δημοτική εκπαίδευση, έχουν εγκαταστήσει και αναγκαστικά εγκαθιδρύσει ένα νέο σύστημα, ούτως ώστε γονείς που αδυνατούν, για ποικίλους λόγους που εμπίπτουν στην ατζέντα της ρουτίνας και της εργασίας, να επιτηρήσουν τα παιδιά τους.
Συγκεκριμένα, επιτηρητές προσέχουν τα παιδιά επί πληρωμή μέχρι τις 07:30, με ένα σχετικά μικρό ποσό, το οποίο, όμως, ενδέχεται να στερήσει τουλάχιστον ακόμη 10 ευρώ από τον μισθό ενός μεροκαματιάρη. Ποιος ξέρει, άραγε, αν αυτό το ποσό μπορεί να το καταβάλει για το παιδί του; Τι γίνεται αν έχει περισσότερα παιδιά ή άλλα οικονομικά προβλήματα; Ποιος θα δώσει, άραγε, αυτό το ποσό;
Και όμως, τα ποσά που ζητούν οι σύνδεσμοι γονέων είναι μικρά, αλλά ταυτόχρονα και μεγάλα, αν αναλογιστεί κανείς τα συναισθήματα και την κοινωνική απομόνωση, που μπορεί να νιώσει ένα πρωτάκι ή ένα μεγαλύτερο παιδί, περιμένοντας έξω από το σχολείο και βλέποντας τους φίλους του και άλλα παιδιά να μπαίνουν νωρίτερα.
Αυτά τα 30 ή περισσότερα λεπτά, που περιμένουν για να ανοίξει «μεθοδικά» το σχολείο, μπορεί να στοιχίσουν περισσότερα από ένα χρηματικό ποσό… Δηλαδή, να δημιουργήσουν παιδικές αναμνήσεις και συναισθήματα, που είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς μπαίνοντας στην παιδική ιδιοσυγκρασία.
Ίσως, οι σύνδεσμοι γονέων ελέω πιέσεων από γονείς δεν είχαν κάποια άλλη επιλογή… Τι γίνεται, όμως, με το Υπουργείο Παιδείας… Μήπως πρέπει να αλλάξει τη «μεθοδικότητα» εισχώρησης στη σχολική κοινότητα;
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
