Με το ξέσπασμα της πανδημίας, βλέπουμε δεκάδες αναφορές σε αθλητές του χθες. Ωραίο το ρετρό και υψίστης σημασίας να γνωρίζεις την ιστορία. Όμως, πραγματικά, πόσα διαβάσαμε ή είδαμε όλες αυτές τις ημέρες για τους συμπατριώτες μας εν ενεργεία αθλητές και αθλήτριες;
Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι με τον όρο αθλητές εννοώ όλους όσους αγωνίζονται σε επαγγελματικό επίπεδο και υπάγονται σε κάποια από τις πολλές ομοσπονδίες που στεγάζει ο ΚΟΑ. Στην εξίσωση μπαίνει φυσικά και ο Κύπριος ποδοσφαιριστής ο οποίος σε τελική ανάλυση είναι ο μόνος προβάλλεται. Εννοείται πως αυτό είναι λογικό και επόμενο, αφού το ποδόσφαιρο είναι το αγαπημένο άθλημα του Κύπριου. Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα.
Όμως, στα άλλα αθλήματα, πέρα από αυτούς που σημειώνουν σημαντικές επιτυχίες στο εξωτερικό, πόσους από τους αθλητές και τις αθλήτριές μας στην πραγματικότητα γνωρίζουμε;
Το θεωρώ αδιανόητο οι υπόλοιποι αθλητές της χώρας μας να παραμένουν άγνωστοι. Δυστυχώς το φαινόμενο μη προβολής του Κύπριου αθλητή δεν έκανε την εμφάνισή του τώρα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά είναι κάτι που υφίσταται εδώ και αρκετό καιρό.
Και πριν μιλήσει κανείς για το επίπεδο στο οποίο βρίσκονται οι αθλητές μας, πρέπει πρώτα να σκεφτεί κάτω από ποιες συνθήκες κάνουν προπονήσεις. Τόσο οι εγκαταστάσεις στο νησί μας όσο και ο τρόπος ανάδειξης νεαρών αθλητών δεν συγκρίνεται ούτε στο ελάχιστο με το τι ισχύει στο εξωτερικό.
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά έχω την εντύπωση ότι ο Κύπριος αθλητής αδικείται από την ίδια του την χώρα.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, η μόνη ενημέρωση που λάβαμε το τελευταίο διάστημα σχετικά με τους εν ενεργεία αθλητές είναι πως απλά δεν γυμνάζονται όπως προηγουμένως λόγω καραντίνας.
Όταν με το καλό βγούμε από αυτή την κατάσταση, θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητα και θα παρακολουθήσουμε τους Κύπριους αθλητές του σήμερα, που είναι πραγματικά πολλοί.
Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι τους στηρίζουμε περισσότερο, πριν ακόμα καταφέρουν να φορέσουν το εθνόσημο στο στήθος.
Και κάτι τελευταίο, πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να κάνουμε διακρίσεις. Εννοώ ότι είναι απαράδεκτο να βάζουμε την ταμπέλα του «είναι αποτυχημένος» σε έναν άνθρωπο που δουλεύει μέρα νύκτα για να εκπληρώσει τον στόχο του, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.
Οφείλουμε να εκτιμούμε τον καθένα για τις προσπάθειές του, γεγονός που πρέπει να ισχύει για όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Κωνσταντίνος Νικολάου
