Το πρώτο πράγμα που σου κάνει εντύπωση άμα μιλάς μαζί του είναι η διαύγεια πνεύματος που έχει. Αναφέρεται σε ημερομηνίες, γεγονότα και λεπτομέρειες σαν να έγιναν χτές ή τα περιγράφει με τόση ζωντάνια και ενθουσιασμό που πιστεύεις ότι συμβαίνουν τώρα!
Κι όμως όλα αυτά διαδραματίζονται πριν από εβδομήντα χρόνια και συγκεκριμένα το 1942 όταν ο Στεφανής ξεκινά με 12 γρόσια στην τζέπη να πάει να γραφτεί για την εξεταστική περίοδο στο σχολείο που ήταν μαθητής. Ήταν το τέλος της χρονιάς της τρίτης τάξης και ο δεκαεξάχρονος τότε έφηβος δοκίμασε να παίξει με την παρέα του ένα παιγνίδι της τότε εποχής που ήταν ο «τσιοκκός».
Χάνει όλα τα λεφτά που του έδωσαν οι γονείς του και συναισθανόμενος τις συνέπειες που είχε η πράξη αυτή ξεκινά σχεδόν ξυπόλητος από την Πάφο και φτάνει στο στρατόπεδο των Πολεμιδιών όπου κατατάγεται στον στρατό με σκοπό να πάει στον πόλεμο.
Είχε ακουστεί ότι οι σύμμαχοι ζητούσαν εθελοντές κι έτσι μετά από μιά τρίμηνη εκπαίδευση εμφανίζεται με τα στρατιωτικά ρούχα στους γονείς του που είχαν χάσει τα ίχνη του και τους ανακοινώνει ότι φεύγει για τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Kατατάγεται λοιπόν και αμέσως τον παίρνουν στην Αίγυπτο και αργότερα στο Ιράκ, στην Βαγδάτη καταλήγει όμως στην Ιταλία και μάλιστα στην αεροπορία εξ ου και το ψευδώνυμο. Στη συνομιλία μας αναφέρει πόλεις απο τις οποίες πέρασε, περιοχές και σημεία. Οι Γερμανοί τον τραυματίζουν στο Άντζιο. Ένα βλήμα τον βρίσκει στον αυχένα και το άλλο στην κοιλιακή χώρα.
Μπαίνει για 18 μέρες σε στρατιωτικό νοσοκομείο κι όταν βγαίνει και κατά την διάρκεια της ανάρρωσης του αρχίζει να ασχολείται με την μουσική. Τα πρώτα όργανα που μαθαίνει είναι η φυσαρμόνικα και τα ντραμς.
Μετά το τέλος του πολέμου επιστρέφει στην Κύπρο και αρχίζει να εργάζεται ως επαγγελματίας μουσικός.
Ταξιδεύει στην Βηρυτό, παίζει στο περίφημο Copa Cabana, στο Lido και στην Αμερική συνεργάζεται με τον Φρανκ Σινάτρα σε μιά εποχή στην οποία ο πασίγνωστος Αρμένιος ατζέντης Αρτίν ρυθμίζει τα καλλιτεχνικά και τα νυκτερινά δρώμενα στην Κύπρο.
Ο άνθρωπος αυτός το 1949 τον παίρνει στην Γερμανία σε παγκόσμιο μουσικό διαγωνισμό για ντράμερς και εισπράττει το αστρονομικό ποσόν τότε των 25.000 δολλαρίων γιατί παίζει τα πιο γρήγορα εξηκοστά τέταρτα.
Τα καμπαρέ είναι χωρισμένα σε πρώτης κατηγορίας και δεύτερης και το καθένα πρέπει να έχει συγκεκριμένο αριθμό μουσικών και τα ανάλογα όργανα.
Ο Στέφανος παίζει σε όλη την Κύπρο και φυσικά είναι από τους πιο περιζήτητους μουσικούς. Για είκοσι χρόνια είναι πρόεδρος της συντεχνίας των μουσικών και τα 8 παιδιά του ασχολούνται όλοι ανεξαιρέτως με την μουσική. Διατηρούσε για πολλά χρόνια μουσικό κατάστημα και μιλά Αγγλικά, Ιταλικά, Ισπανικά.
Είναι φυσικό καθώς μου μιλά και μου εξιστορεί όλα αυτά τα γεγονότα τα οποία δεν πιστεύω να τα έχει ζήσει κανένας άλλος,να χαζεύω στους τριγύρω τοίχους και να βλέπω φωτογραφίες που είναι πραγματικά ιστορικές.
Η σύζυγος του, κυρία Ντίνα, μου φέρνει συνέχεια άλμπουμ γεμάτα φωτογραφίες, τα οποία ανοίγω και δεν χορταίνω να βλέπω. Ανάμεσα στις φωτογραφίες και εκείνη της δεκαετίας του ΄60, που είδα ξανά, με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση να τραγουδά στην Κύπρο και να τον συνοδεύει η ορχήστρα «Ραμόν Γκρέκο». Ντραμς έπαιζε ο Στέφανος Ιωάννου.
Ετοιμάζομαι να φύγω. Είναι πρωινό Σαββάτου 14 Ιουλίου και έξω έχει πολλή ζέστη. Παίρνω μαζί μου διάφορες φωτογραφίες με πρόθεση να κρατήσω μία για τις ανάγκες της στήλης μας.
Ορχήστρες, εποχές, πρόσωπα, ντυσίματα, χτενίσματα, κέντρα που όλα μαζί κάνουν την ζωή του «αεροπόρου» να είναι πέρα για πέρα ενδιαφέρουσα. Κι ακόμα πριν από αυτά, μια ζωή που ξεκίνησε αμούστακο παιδί γνωρίζοντας τον πόλεμο και τις κακουχίες.
Οτι κι αν πούμε για τον άνθρωπο αυτόν είναι λίγο γιατί είναι ολόκληρος μία ιστορία κι όχι απλά μία αλλά πολλές μαζί. Απόδειξη για αυτό τα τιμητικά διπλώματα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις του τόπου μας οι οποίες αναγνωρίζουν την προσφορά του στους αγώνες της πατρίδας μας.
Σήμερα ο Στεφανής είναι 86 ετών κι αν είναι κάτι που σου κάνει εντύπωση όταν μιλάς μαζί του ειναι η ζωντάνια της μνήμης του όπως προαναφεραμε στην αρχή του άρθρου μας.
Θυμάται ημερομηνίες, ονόματα, λεπτομέρειες, πόλεις, χωριά, εποχές, άτομα, πράγματα τα οποία έγιναν πριν απο δεκάδες χρόνια κι όμως είναι τόσο έντονα ακόμα στο μυαλό του. Είναι φαινόμενο για την ηλικία του και για το τι έχει περάσει.
Αυτό το έχουν διαπιστώσει εξάλλου και οι ειδικοί που ήρθαν απο το εξωτερικό τέσσερις φορές για κουβεντιάσουν μαζί του και να καταγράψουν όσα τους διηγήθηκε!
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Λεμεσόραμα», στη στήλη «Τα πρόσωπα της μουσικής», όταν κυκλοφορούσε (2008-2014) σε έντυπη μορφή απο το Kanali 6.
Η συνάντηση με τον Στέφανο Ιωάννου έγινε στις 14.7.2012 κατόπιν συνεννόησης με τον γιο του Τάκη Αεροπόρο, τον οποίο ευχαριστώ πολύ.!
O Στέφανος Ιωάννου γεννήθηκε στις 27.3.1928 και έφυγε απο τη ζωή στις 30.6.2014.
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6