Πίσω 60 χρόνια, στις 6.00 με 8.00 το βράδυ της 6ης Ιουνίου του 1962. Αν αναρωτηθεί κάποιος τι κοινό έχουν η Darien Angadi, οι Jill and the Boulevards, η Elaine Truss, οι Thomas Wallis and the Long Riders και οι Beatles η απάντηση είναι ότι ήταν μερικοί από τις 12άδες νεαρών ελπίδων που πήγαν για ακρόαση το 1962 στο όμορφο παλιό σπίτι στην οδό Abbey Road στο βορειοδυτικό Λονδίνο που κτίστηκε το 1830 και άνοιξε ως studio ηχογράφησης το 1931 με την ονομασία The Grammophone Company Ltd., και αργότερα, EMI.
O υπεύθυνος ασφαλείας, John Skinner που στεκόταν ένστολος στα εξωτερικά σκαλιά του κτιρίου το βράδυ της 6ης Ιουνίου, θυμάται: «Οι Beatles πάρκαραν στο χώρο στάθμευσης με ένα παλιό άσπρο βαν και ήταν όλοι πολύ αδύνατοι σχεδόν σαν υποσιτισμένοι. Ο Neil Aspinall, ο σοφέρ τους, είπε πως αυτοί ήταν οι Beatles για ηχογράφηση και σκέφτηκα, τι παράξενο όνομα!». Το βαν εκκενώθηκε και οι Beatles ανέβηκαν για το studio. Ακριβώς ποιο studio, δεν είναι εξακριβωμένο αφού οι μνήμες από τη βραδιά είναι θολές. Ο Skinner και ο παραγωγός George Martin, θυμούνται ότι η ηχογράφηση διεξήχθη στο studio 3 όπως και κάποιοι άλλοι που δεν ήταν παρόντες εκείνο το βράδυ αλλά ήταν εργαζόμενοι εκεί όπως οι Malcolm Addey και ο Harry Moss. Αντίθετα, οι Chris Neal, Ron Richards, Norman Smith και Ken Townsend στοιχηματίζουν ότι όλα εκείνο το ιστορικό βράδυ έγιναν στο studio 2. Η μνήμη είναι επίσης θολή για το κατά πόσο η ηχογράφηση ήταν ένα τεστ καλλιτεχνικό (για να δουν αν το συγκρότημα ήταν καλό) ή εμπορικό τεστ (για να δουν αν το συγκρότημα θα μπορούσε να δουλέψει καλά στο studio) ή ακόμα αν ήταν ήδη η πρώτη επίσημη τους ηχογράφηση! Τα πρακτικά του studio έχουν καταστραφεί εδώ και πολλή καιρό αλλά φαίνεται ότι υπερισχύει η άποψη ότι η βραδιά αυτή της 6ης Ιουνίου 1962 ήταν το καλλιτεχνικό τεστ των Beatles.
Αρχικά στο studio ως παραγωγός ανάλαβε ο Ron Richards: «συνήθως αναλάμβανα περισσότερα τα rock and roll συγκροτήματα» θυμάται ο ίδιος, «έτσι ο George μου ζήτησε να κάνω εγώ την πρώτη δοκιμή μαζί τους». Ο Norman Smith ανάλαβε το ρόλο του μηχανικού και επειδή, συνήθως αυτοί που έκαναν το τεστ έμεναν με το συγκρότημα και μετά, ο Smith έγινε ο μόνιμος μηχανικός των ηχογραφήσεων των Beatles μέχρι το 1965 ότι προάχθηκε σε παραγωγός: «Είχε τόσο κακό εξοπλισμό», λέει ο Smith, «άσχημους αμπογιάτιστους ενισχυτές, υπερβολικά θορυβώδεις με παρεμβολές από τη γείωση και ο Θεός ξέρει τι άλλο. Υπήρχε τόσος θόρυβος από τους ενισχυτές όσος και από τα όργανα. Ο ενισχυτής του μπάσου του Paul ήταν ιδιαίτερα κακός και ήταν καθαρό ότι η ηχογράφηση δεν μπορούσε να γίνει χωρίς να φτιαχτεί». Ο Ken Townsend, σε υπηρεσία εκείνη τη μέρα στο τεχνικό τμήμα, θυμάται τι ακολούθησε: «Δεν υπήρχε ζήτηση εκείνη τη μέρα για δωμάτιο της ηχώ κάτω στο ισόγειο, έτσι ο Norman κι εγώ φέραμε από εκεί ένα πολύ μεγάλο και βαρύ μεγάφωνο και δημιούργησα μια εισδοχή για να το μετατρέψω και ενισχυτή. Σύντομα ξεκινήσαμε δουλειά». Και ενώ γίνονταν όλα αυτά, οι Beatles πήγαν για ένα τσάι που τους ετοίμασαν οι κοπέλες που δούλευαν στο studio, η Miss Hawthorne και η Miss Hunt. Ο Terry Condon, ένας ακόμα εν υπηρεσία εκείνο το βράδυ, θυμάται: «με ρώτησαν πού είναι το κοντύτερο καφέ. Αλλά τελικά δεν πήγαν και μπήκα στην κουζίνα και τους έφτιαξα κάτι να φάνε».
Ο εξοπλισμός των Beatles δεν ήταν το μόνο πράγμα που έκανε εντύπωση. Ενώ έμπαιναν στο studio ο Townsend θυμάται ότι ο Smith μουρμούρησε: «Θεέ μου, τι έχουμε εδώ; Ντύθηκαν αρκετά καλά αλλά η εμφάνιση τους ήταν τόσο διαφορετική απ’ ό,τι είχαμε δει μέχρι τότε» λέει ο Townsend. Ο βοηθός μηχανικός Chris Neal θυμάται επίσης: «Φορούσαν μαύρα δερμάτινα σακάκια που ήταν ο λόγος που σκέφτηκα αμέσως, α…σκαθάρια. Θυμάμαι επίσης τον George Martin που τους έριξε μια ματιά και μετά κατέβηκε κάτω για να πιεί ένα φλυτζάνι τσάι».
Έτσι ξεκίνησε η ηχογράφηση με τον Ron Richards να έχει την ευθύνη. Ηχογραφήθηκαν τέσσερα τραγούδια και παρόλο που δεν σώζονται τα έγγραφα του studio για τη συγκεκριμένη μέρα, πιστεύεται ότι το κάθε τραγούδι γράφτηκε σε 4 με 5 λήψεις. Ο Paul McCartney τραγούδησε το γνωστό latin κομμάτι BESAME MUCHO πριν δείξουν τι είχαν οι ίδιοι οι Beatles ως συνθέτες να προσφέρουν.
Στη συνέχεια οι John Lennon, Paul McCartney, Geοrge Harrison και Pete Best ηχογράφησαν τρία αυθεντικά κομμάτια των Lennon και McCartney, τα LOVE ME DO, P.S. I LOVE YOU και ASK ME WHY. Ήταν κατά τη διάρκεια του LOVE ME DO που ο μηχανικός Norman Smith τέντωσε τα αυτιά του. Ο Neil θυμάται: «ο Norman μου είπε να πάω κάτω να φέρω τον George Martin από την καντίνα να δούμε τι θα πει γι’ αυτό». Έτσι ο Martin ήρθε στο studio και έμεινε μέχρι τέλους. Όταν η ηχογράφηση τέλειωσε ο Martin μίλησε στο συγκρότημα μέσω του talkback ενώ οι τέσσερις τους συγκεντρώθηκαν στη μακρινή γωνιά του studio. Μετά, τους κάλεσε στο control room για να ακούσουν τις ταινίες και να συζητήσουν τεχνικά θέματα. Ο Townsend θυμάται: «ο Martin τους έκανε μια διάλεξη εξηγώντας για το πώς να χρησιμοποιούν τα μικρόφωνα τα οποία ήταν διαφορετικού είδους από αυτά που ήταν συνηθισμένοι στις συναυλίες τους». Ο Neil θυμάται ότι οι Beatles κουνιόντουσαν συνέχεια, ο Lennon έκατσε πάνω σε ένα ηχείο ενώ ο Harrison ξάπλωσε στο πάτωμα. Ο Norman Smith είπε: «Τους εξηγούσαμε για αρκετή ώρα για τεχνικά θέματα και τι πρέπει να έχουν υπόψη τους αν θέλουν να κάνουν καριέρα ως καλλιτέχνες στη δισκογραφία. Δεν είπαν λέξη αυτοί. Ούτε καν να κουνήσουν καταφατικά το κεφάλι τους. Όταν ολοκλήρωσε ο Martin τους ρώτησε: “κοιτάξτε, σας μιλώ για ώρα και δεν είχα καμία ανταπόκριση. Υπάρχει κάτι που δεν σας αρέσει” Θυμάμαι ότι κοίταξαν ο ένας τον άλλον για αρκετή ώρα και μετά ο Harrison έριξε το βλέμμα του στον Martin και άνοιξε το στόμα του: “Ναι, δεν μ΄ αρέσει η γραβάτα σου!” Αυτό έσπασε τον πάγο για μας και τα επόμενα 15 με 20 λεπτά ήταν σκέτη διασκέδαση. Όταν έφυγαν για να πάνε σπίτι τους ο George Martin κι εγώ κάτσαμε αι είπαμε, “φιου, τι λες για αυτούς τώρα;” Είχα δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπο μου».
Όσο αφορά τη μουσική; Ο Richards και ο Martin ένιωσαν ότι ήταν ok. Όχι κάτι ο ιδιαίτερο. Μια εκ των υστέρων κρίση δεν είναι δυνατή όταν έγινε αντιληπτό ότι τίποτα από αυτή την ηχογράφηση δε θα χρησιμοποιείτο, πολύ πριν οποιοσδήποτε θα θεωρούσε αυτό το γεγονός ιστορικής σημασίας, οι ταινίες δυο ιντσών θεωρούνταν για χρόνια ότι είχαν καταστραφεί. Ως εκ θαύματος, σήμερα σώζονται τα δύο τραγούδια. Το BESAME MUCHO ανακαλύφθηκε σε ένα ιδιωτικό καρούλι στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ενώ μερικά χρόνια αργότερα ανακαλύφθηκε και το LOVE ME DO, με τις δύο αυτές εκδοχές να κυκλοφορούν στο Beatles Anthology 1 το 1995.
Είχε απομείνει πλέον στον George Martin να αποφασίσει αν θα έβαζε το συγκρότημα κάτω από συμβόλαιο και ως είθισται έπρεπε να βρεθεί ο αρχηγός της μπάντας. Όλες οι μπάντες είχε ηγέτη όπως ο Cliff Richard and The Shadows, Johnny Kidd and the Pirates, Shane Fenton and the Fentones. Ο Ron Richards θυμάται: «Ο George Martin κι εγώ περπατούσαμε στην Oxford Street μια μέρα προσπαθώντας να δούμε αν ο Paul μπορούσε να ήταν ο ηγέτης λόγω και του παρουσιαστικού του ή ο John λόγω της προσωπικότητάς του. Κανείς από τους δυο μας δεν μπορούσε να αποφασίσει». Ο Martin τελικά κατάλαβε ότι το group λειτουργούσε ως σύνολο και δεν έπρεπε να το πειράξουν με αυτό τον τρόπο, και αποφάσισε τελικά να τους υπογράψει δισκογραφικό συμβόλαιο. «Δεν έχω κάτι να χάσω», είχε πει τότε. Υπογράφτηκε ένα κανονικό δισκογραφικό συμβόλαιο και οι Beatles έγιναν καλλιτέχνες της EMI. Η ημερομηνία γράφτηκε ως η 4η Ιουνίου και όχι η 6η όπως ήταν πραγματικά. Κανείς δεν ξέρει γιατί. Το πιο πιθανό είναι γιατί αυτό έδινε το δικαίωμα στην EMI να αποκτήσει την ιδιοκτησία των ταινιών της 6ης Ιουνίου γιατί αλλιώς, νομικά, οι ταινίες θα ήταν ιδιοκτησία των ίδιων των Beatles. Ο George Martin πιστεύει ότι ήταν απλά ένα τυπογραφικό λάθος.
Μπορεί ο Martin να αποφάσισε να μην πειραχτεί το συγκρότημα αλλά οι ίδιοι οι Beatles είχαν άλλες ιδέες. Μεταξύ της 6ης Ιουνίου και της 4ης Σεπτεμβρίου όταν έγινε η επόμενη επίσκεψή τους στα studio της EMI, o drummer Pete Best αντικαταστάθηκε από τον Ringo Starr, πρώην των Rory Storm and the Hurricanes!
Από το “The Beatles Complete Recording Sessions” του Mark Lewisohn!
Μετάφραση: Μαρτίνος Περδίκης
(Ακούστε περισσότερα στη Rock Σκηνή 8ης Ιουνίου στις 10.00 το βράδυ)
