Το καππάριν είναι πολύ κοινό, ιθαγενές είδος της Κύπρου που έχει το επιστημονικό όνομα Capparis spinosa. Είναι ένας φυλλοβόλος θάμνος με ύψος μέχρι 1,5 m. Το συναντούμε σε διάφορους τύπους οικοτόπων, όπως Θερμο-Μεσογειακούς και προερημικούς θαμνώνες, φρύγανα, δάση ελιάς και χαρουπιάς και δάση τραχείας πεύκης. Απαντά σε διάφορες περιοχές, από υψόμετρο 0 – 900 m.
Στην Κύπρο, οι ξιδάτοι τρυφεροί βλαστοί (καππάριν), τα μπουμπούκια (κουτρούβιν) και οι τρυφεροί καρποί, αξιοποιούνται κυρίως στις σαλάτες και ως ορεκτικά, ενώ χρησιμοποιούνται επίσης ως άρτυμα σε σάλτσες για ζυμαρικά, ψάρια, κρέατα και όσπρια.
Οι κάτοικοι της Κύπρου φαίνεται ότι γνώριζαν το καππάριν από αρχαιοτάτων χρόνων, αφού υπολείμματα σπερμάτων Κάππαρης εντοπίστηκαν στην Χοιροκοιτία (6η χιλιετία π.Χ.), στην Κισσόνεργα (4η -3η χιλιετία π.χ.) και στο Hala Sultan Tekke (12ο αι.π.Χ.). Οι γιατροί της αρχαιότητας χρησιμοποιούσαν ευρύτατα την κάππαρη ως διουρητικό φάρμακο, για την αντιμετώπιση της ισχιαλγίας, νευρικών προβλημάτων και άλλων νοσημάτων. Ο Ιπποκράτης θεωρούσε την κάππαρη «αποχρεμπτική επί πλευρίτιδας».
Ο Κλαύδιος Γαληνός, που ήταν ο δεύτερος σπουδαιότερος Έλληνας ιατρός της Αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη, γράφει: «Η κάππαρη είναι θάμνος που φυτρώνει πάρα πολύ στην Κύπρο (…). Σαν προσφάγι και φάρμακο, [είναι] κατάλληλη ν’ ανοίξει την πεσμένη όρεξη» (Περί των εν ταις τροφαίς δυνάμεων, 2, 34). Αναφορές στην Κάππαρη γίνονται επίσης από τον Θεόφραστο, τον Πλούταρχο, τον Αθήναιο και τον Αντιφάνη.
Ο Διοσκουρίδης συνιστά επίσης την Κάππαρη ως φάρμακο για πολλά νοσήματα και σημειώνει πως αν βραστεί σε ξύδι, σταματά τον οδοντόπονο αφού χρησιμοποιηθεί για στοματικές πλύσεις.
Έρευνα-Παρουσίαση:
Δρ Ανδρέας Χατζηχαμπής & Δρ Δήμητρα Παρασκευά-Χατζηχαμπή, Βιολόγοι – Περιβαλλοντολόγοι,
Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης (www.kykpee.org) Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού
