Οι κήποι αποτελούν μικρές οάσεις στο μέσο της τσιμεντοποιημένης και γκρίζας πόλης. Σήμερα, η λειψυδρία εντείνεται δημιουργώντας την ανάγκη για εξοικονόμηση νερού για την καλλιέργεια των κηπευτικών φυτών.
Πώς, όμως, θα μπορούσαμε να εξοικονομήσουμε νερό χωρίς να στερηθούμε την δροσιά και την ομορφιά του κήπου μας;
Συχνά, σε χώρους πρασίνου και οικιακούς κήπους εμφανίζονται ξενικά είδη όπως ακακίες, φίκοι και διάφορα είδη γρασιδιού τα οποία δεν συγκαταλέγονται στην κυπριακή χλωρίδα και η συντήρησή τους απαιτεί μεγάλες ποσότητες νερού.
Η χρήση ιθαγενών φυτών όπως η χαρουπιά, η δάφνη και η λυγαριά θα μπορούσε να βελτιώσει την κατάσταση, αφού τα φυτά αυτά είναι προσαρμοσμένα στο τοπικό περιβάλλον και απαιτούν μικρότερες ποσότητες νερού. Επίσης, η επιλογή καρποφόρων και αρωματικών φυτών όπως η ροδιά, η συκιά, η ρίγανη και η σπατζιά περιορίζει την κατανάλωση νερού, αφού ο κήπος εξυπηρετεί ταυτόχρονα αισθητικές και οικιακές ανάγκες.
Ακόμη, η κατάτμηση του κήπου με πλακόστρωτο, χαλίκια ή με είδη όπως το έρπον λασμαρίν, περιορίζει την έκταση του γρασιδιού που αποτελεί τον κύριο καταναλωτή νερού στους κήπους και παράλληλα περιορίζει την εξάτμιση νερού.
Σε αυτό συμβάλλει και η τοποθέτηση φυτών ανάλογα με το ύψος τους, αφού τα ψηλότερα και πιο φουντωτά φυτά προστατεύουν από την απώλεια νερού, λόγω εξάτμισης, όσα βρίσκονται στη σκιά τους.
Τέλος, η συλλογή όμβριων υδάτων και η ανακύκλωση νερού από καθημερινές οικιακές χρήσεις και η επαναχρησιμοποίησή του για άρδευση, μπορεί να εξοικονομήσει πολλά λίτρα νερού.
Έρευνα-Παρουσίαση:
Δρ Ανδρέας Χατζηχαμπής & Δρ Δήμητρα Παρασκευά-Χατζηχαμπή, Βιολόγοι – Περιβαλλοντολόγοι,
Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης (www.kykpee.org) Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού
