Κάθε φθινόπωρο, μεγάλοι αριθμοί αρπακτικών πουλιών χρησιμοποιούν το νησί μας ως ενδιάμεσο σταθμό στο ταξίδι τους από την Ευρώπη και την Ασία, στις περιοχές διαχείμασης τους σε όλη την Αφρική. Βάσει καταμετρήσεων προηγούμενων χρόνων τα πιο κοινά από αυτά είναι το Μελισσοσιάχινο και το Βαλτοσιάχινο. Το Μελισσοσιάχινο, ή όπως αλλιώς αποκαλείται Μελισσογέρακο ή Σφηκοβαρβακίνα ή Σφηκιάρης, έχει το επιστημονικό όνομα Pernis apivorus. Πρόκειται για ένα μεσαίου μεγέθους αρπακτικό που μοιάζει με τη Γερακίνα.
Παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία στο χρώμα του φτερώματός του και θεωρείται το αρπακτικό με τη μεγαλύτερη χρωματική ποικιλία. Οι βασικοί χρωματισμοί του είναι το καφέ και το γκρίζο. Η αναπαραγωγική περίοδος του είναι συνήθως μεταξύ Απριλίου και Μαΐου. Το ζευγάρι σχηματίζεται μετά από μία εναέρια επίδειξη του αρσενικού ενώ το ζευγάρωμα πραγματοποιείται εν πτήση.
Η τροφή του αποτελείται κυρίως από έντομα όπως μέλισσες και σφήκες, αλλά και από διάφορα μικρά πουλιά, ερπετά, αμφίβια και θηλαστικά. Το είδος αυτό απειλείται από την καταστροφή των φυσικών περιοχών που κυνηγάει και αναπαράγεται. Απειλές για το μελισσοσιάχινο αποτελούν επίσης η εντατική γεωργία και η χρήση εντομοκτόνων και δολωμάτων.
Έρευνα-Παρουσίαση:
Δρ Ανδρέας Χατζηχαμπής & Δρ Δήμητρα Παρασκευά-Χατζηχαμπή, Βιολόγοι – Περιβαλλοντολόγοι Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης (www.kykpee.org) Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού
