Από την αρχαιότητα, ο άνθρωπος ασχολήθηκε με την αλιεία. Μια από τις αλιευτικές πρακτικές περιλαμβάνει την χρήση κωνικών αλιευτικών δικτύων που ρίχνονται στη θάλασσα, πρακτική γνωστή αλλιώς ως αλιεία με τράτες.
Ο όρος «τράτα» αναφέρεται στο κωνικό αλιευτικό δίχτυ που χρησιμοποιείται αλλά και στο μηχανοκίνητο σκάφος το οποίο σύρει το δίκτυ.
Σε γενικές γραμμές, η μέθοδος συλλογής περιλαμβάνει σύρσιμο του κωνικού διχτύου από μηχανοκίνητο σκάφος αντίθετα προς το υδάτινο ρεύμα, ώστε να συμπαρασύρεται το αλίευμα και να εγκλωβίζεται στο δίχτυ.
Μια από τις αρνητικές επιπτώσεις της πρακτικής αυτής, είναι ότι η συλλογή δεν είναι στοχευμένη όσον αφορά το είδος, με αποτέλεσμα πολλές φορές να συλλέγονται ψάρια με μηδενική εμπορική αξία, αφού δεν είναι εδώδιμα (γνωστό ως παραλίευμα).
Επιπρόσθετα, η αδιάκριτη συλλογή αλιεύματος οδηγεί στη συλλογή αναπαραγωγικά ανώριμου γόνου, που προκαλεί μείωση του αναπαραγωγικού δυναμικού του πληθυσμού.
Επίσης, προκαλείται καταστροφή του βενθικού υποστρώματος, με αποτέλεσμα την καταστροφή μεγάλων αριθμών εδραίων θαλάσσιων οργανισμών όπως είναι τα κοράλλια και οι ανεμώνες.
Τέλος, η χρήση τρατών προκαλεί ανάδευση του βενθικού υποστρώματος με αποτέλεσμα την εναιώρηση βενθικών σωματιδίων.
Έτσι, το θαλασσινό νερό θολώνει με αποτέλεσμα τη μείωση της ηλιακής ακτινοβολίας που φτάνει στον βυθό και συνεπώς τη μείωση της φωτοσυνθετικής δραστηριότητας των βαθύβιων φυκών. Αυτό επιφέρει τη δημιουργία υποξικών συνθηκών στη στήλη του νερού, με μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα τον θάνατο των θαλάσσιων ζωντανών οργανισμών.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ευρωπαϊκού Μεσογειακού Κανονισμού, υπάρχει ελάχιστη απόσταση και ελάχιστο βάθος από την ακτή για την αλίευση με τράτες, ώστε να προστατευθούν τα ιχθυοαποθέματά μας από την υπεραλίευση.
Έρευνα-Παρουσίαση:
Δρ Ανδρέας Χατζηχαμπής & Δρ Δήμητρα Παρασκευά-Χατζηχαμπή, Βιολόγοι – Περιβαλλοντολόγοι,
Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης (www.kykpee.org) Ιεράς Μητρόπολης Λεμεσού
