Την ευχή η Κύπρος από ένα διαιρεμένο νησί να μετατραπεί σε ένα «εργαστήριο αδελφοσύνης», εξέφρασε ο Πάπας Φραγκίσκος, καυτηριάζοντας ταυτόχρονα την «αδιαφορία» που επικρατεί έναντι των δεινών που περνούν όσοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους σε ένα επικίνδυνο ταξίδι, κυνηγώντας τα όνειρά τους.
Ο Πάπας Φραγκίσκος ολοκλήρωσε την επίσκεψή του στην Κύπρο με μια Οικουμενική Προσευχή με μετανάστες στην καθολική εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στη Λευκωσία.
Απευθυνόμενους σε μετανάστες πιστούς, ο Ποντίφικας είπε ότι «εσείς φτάσατε εδώ, σε αυτό το νησί», αλλά διερωτήθηκε «πόσοι όμως από τους αδελφούς και τους αδελφές σας σας δεν έμειναν στη μέση του δρόμου».
«Πόσοι απελπισμένοι ξεκινάμε αυτό το οδοιπορικό κάτω από πολύ δύσκολες, πολύ επισφαλείς συνθήκες και δεν καταφέρνουν να φτάσουν στον προορισμό τους; Μπορούμε να μιλήσουμε για αυτή τη θάλασσα που έγινε ένα μεγάλο νεκροταφείο. Κοιτάζοντας σας βλέπω στα μάτια σας τα δεινά αυτής της πορείας», είπε μιλώντας μέσω μεταφραστή.
Έψεξε το ότι πολλοί συνήθισαν τις τραγωδίες γύρω τους. «Εμείς κοιτάμε τι συμβαίνει γύρω μας και το χειρότερο είναι ότι το συνηθίζουμε. Σήμερα βυθίστηκε μία βάρκα και έχουμε τόσους αγνοούμενους. Αυτή η συνήθεια είναι μια σοβαρή ασθένεια, μια πολύ σοβαρή ασθένεια και δεν υπάρχει αντίδοτο, θα πρέπει να καταπολεμήσουμε αυτή τη συνήθεια σε αυτές τα καθημερινές τραγωδίες που συμβαίνουν γύρω μας».
«Σας ζητώ συγνώμη αν είπα τα πράγματα όπως έχουν, δεν μπορούμε να σιωπήσουμε δεν μπορούμε να στρέψουμε το βλέμμα αλλού σε αυτή την κουλτούρα της αδιαφορίας» πρόσθεσε.
Ο Πάπας Φραγκίσκος αναφέρθηκε και στην Κύπρο εκφράζοντας την ευχή όπως «αυτό το νησί σημαδεμένο από μια οδυνηρή διαίρεση γίνει με τη χάρη του Θεού ένα εργαστήριο αδελφοσύνης».
«Να σκεφτεί κανείς ότι αυτό το νησί είναι γενναιόδωρο, αλλά δεν μπορεί να κάνει τα πάντα γιατί ο αριθμός των ανθρώπων που φτάνουν το νησί ξεπερνά τις ικανότητες υποδοχής ενσωμάτωσης, στήριξης» ανέφερε ο Ποντίφικας και πρόσθεσε: «Η γεωγραφική του γειτνίαση διευκολύνει την έλευση των ανθρώπων αλλά δεν είναι εύκολα τα πράγματα, πρέπει να καταλάβουμε τα όρια».
Ο Πάπας άκουσε αριθμό μεταναστών που έφτασαν στην Κύπρο κυνηγώντας το όνειρο για μια καλύτερη ζωή.
Μια μετανάστρια από τη Μέση Ανατολή είπε πως κάθε μέρα πρέπει να μειώνει αυτό που είναι ή θέλει να γίνει «σε ένα έντυπο με κουτάκια», συμπληρώνοντάς το με μία ή δύο λέξεις.
«Και τι λέω; Συνήθως πρέπει να διαλέξω το ξένος, αλλοδαπός, θύμα, πρόσφυγας, μετανάστης αλλά θέλω να φωνάξω ‘είμαι ένα άτομο, αδελφή, φίλος, ένας πιστός, ένας γείτονας’».
Ένας νεαρός από την Αφρική μίλησε για τα τραύματα που φέρει από το μίσος, τραύματα, τα οποία όταν τα βιώσει κανείς δεν μπορούν να ξεχαστούν. Άλλος νεαρός από τη Νότια Ασία μίλησε για το ταξίδι για να ξεφύγει από τη βία, ένα ταξίδι που τον βρήκε άλλοτε σε σκονισμένους δρόμους, φορτηγά ή σε βάρκες που έμπαζαν νερά, με στόχο έναν προορισμό, ένα μέρος που προσφέρει ελευθερίες και επιλογές.
Αίσθηση προκάλεσε ένα νεαρό κορίτσι από το Κογκό που μίλησε στα ελληνικά ότι ονειρεύεται ένα κόσμο που κανείς δεν θα αναγκαστεί να εγκαταλείπει το κρεβάτι του μέσα στη νύκτα, να φύγει και να εγκαταλείψει τα πάντα για να ξεφύγει. «Όλοι έχουμε μικρά όνειρα, ονειρεύομαι να γίνω πρώτη στην τάξη μου, να γίνω γιατρός, ονειρεύομαι να είμαι ευπρόσδεκτη, εδώ στην εκκλησία, στην τάξη, ονειρεύομαι να έχω ανθρώπους που ενδιαφέρονται για μένα να είναι λιγότερο έκπληκτοι όταν τους μιλώ ελληνικά».