Ο τρόπος που λες τ’ όνομά μου, Κώστας Κρομμύδας, Εκδόσεις Διόπτρα
…Λένε πως στη ζωή έρχεσαι και φεύγεις μόνος αλλά, αν το σκεφτείς καλά, αυτό είναι η μισή αλήθεια, αφού από τη μέρα που γεννιέσαι είσαι μόνος, σε διαρκή συνάρτηση με τους γύρω σου.
Γιατί, είναι δύσκολο Ο τρόπος που λες τ’ όνομά μου, Κώστας Κρομμύδας, Εκδόσεις Διόπτρα να έχεις μοναδική συντροφιά τη μοναξιά σου, ακόμα κι αν υπάρχουν στιγμές που την απολαμβάνεις. Να υπάρχεις σε μια καθημερινότητα που σε γεμίζει με κενά, απουσία, που δεν περιλαμβάνει το μοίρασμα, το νοιάξιμο.
Κι άλλο τόσο δύσκολο είναι να ζεις μονάχος… με παρέα. Παρέα με την αδιαφορία, την απάθεια, το είμαι εδώ κι όμως απουσιάζω, το ηχηρό… «δεν σε ακούω πια».
Έρχεται όμως η ώρα που η μοναξιά διαλύεται και μόνο από τον τρόπο που ο άλλος λέει το όνομά σου…
Για χρόνια, ένα συναίσθημα βασίλευε στην ψυχή μου. Μοναξιά. Όχι εκείνη των μοναχικών ανθρώπων, αλλά αυτών που έχουν κάποιον δίπλα τους.
Όλα άλλαξαν τη μέρα που κατάλαβα πόσο εύκολο ήταν να χάσω ό,τι αγαπούσα πιο πολύ σε αυτόν τον κόσμο. Θέλει γενναιότητα και δύναμη για να πάρεις την απόφαση να αλλάξεις τη ζωή σου. Την απόφαση που θα σε ωθήσει να προχωρήσεις παρακάτω.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)