Δεν το λέω βάζοντας θετικό πρόσημο στην τρέχουσα αισιοδοξία μας, αλλά το σταθμίζω με την αρνητική σημασία του αποτελέσματος. Τρέχουμε σχεδόν ενάμιση χρόνο να ξεφύγουμε του κορωνοϊού κι εκείνος όχι μόνο μας έφτασε, αλλά μας προσπέρασε, δημιουργώντας μάλιστα μια απόσταση ασφαλείας. Για τον ίδιο!
Άκουσα τους ειδήμονες κι άρτι ασχολούμενους με την πιο «σύγχρονη μόλυνση» να κάνουν τεμενάδες στον άγνωστο Θεό. –Πάρτε τα μέτρα σας κι όλα θα τελειώσουν, ο ιός δεν είναι ανίκητος, φροντίστε να τον εξαλείψουμε, να επιστρέψουμε στην κανονικότητά μας! -Ποια; Μα πριν δεν είχαμε ανάγκη από εμβόλιο με δόσεις. Τα ρουθούνια μας ήταν ακέραια. Οι φίλοι δεν μας κοίταζαν με καχυποψία απ’ το πρώτο βήξιμο. Οι παλάμες μας ήταν ανοιχτές μόνο για χειραψία. Δεν λύναμε κουίζ ποιος κρύβεται πίσω από τη μάσκα.
Κι ύστερα. Τουλάχιστον, έστω και με την αίσθηση, είχαμε το δικαίωμα να ταξιδεύουμε ελεύθερα παντού. Το πολύ-πολύ οι τελωνειακοί να σε ρωτούσαν αν μεταφέρεις πράγματα κι όχι ιούς, λαθραία Έπιανες στο στέκι σου όποια γωνιά ήθελες και σε βόλευε, χωρίς να μεσολαβούν κενά τετραγωνικά για την ανάπαυλα και τη διασκέδαση σου.
Μα περισσότερο ζούσες ανέγνοιαστος, έχοντας την άνεση να περιφέρεις τον αυθορμητισμό σου. Το μυαλό σου δεν αγκυλωνόταν από την αρρώστια. Δεν απασχολούσες καταχρηστικά με τον φόβο σου κάποιον, ούτε οι άλλοι είχαν τη συνταγή της «θεραπείας» σου.
Απλοϊκά ακούγονται όλα αυτά, μπορεί κι εγωιστικά όταν ζυγίζονται σε προσωπικό επίπεδο, ενώ το βάρος στην πλάστιγγα δείχνει το γενικό κακό. Δεν είναι άρνηση στην κορώνα που αναγκαστικά φορέσαμε και περιφέρουμε, αλλά μια άσχημη διαπίστωση πως ο ιός στάμπαρε τη ζωή μας ανεπανόρθωτα. Μας έβγαλε άπαξ και δια παντός από την κανονικότητα. Όπως την ξέραμε χθες, ή όπως επιπόλαια θέλουμε να την μεταφέρουμε στο αύριο. Αφήστε που οι καλοθελητές σωτήρες μας δεν θα αφήσουν στο βρόντο, όλα αυτά που μας προπόνησαν!
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
