* Σκίτσο του Κώστα Μητρόπουλου
Έγινε, όχι αδικαιολόγητα, η λέξη-κλειδί των ημερών. -«Το εμβόλιο». Από τους πιο πολλούς έχει υιοθετηθεί ως το αντίδοτο για την απαλλαγή μας από την μόλυνση που έχει καθηλώσει όλο τον κόσμο, για μερικούς φαντάζει ως αμφίβολο μέσο ίασης, επισκιασμένο από σκοπιμότητες. Υπό το βάρος των συμφερόντων που αδιαμφισβήτητα κουβαλά. Για λίγους κι εκλεκτούς κατά την αυτοεκτίμησή τους είναι το υπερσύγχρονο εργαλείο για την χειραγώγηση της μάζας.
Τι θα κάνουμε με τους τελευταίους; Πού βρισκόμαστε και πού πάμε; Είναι το ερώτημα αγωνίας, που καθώς τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται σμικρύνεται και γίνεται από ερώτημα του χρόνου, ερώτημα του μήνα, της ημέρας, της ώρας, του κάθε λεπτού. Δεν έχουμε άλλο διαθέσιμο χρόνο για φιλολογίες. Καλή η δημοκρατίας σας, όμως προέχει η υγεία μας!
Δεν μπορούμε να δεχτούμε μια… άνευ όρων παράδοση σε ανέξοδες κι άκρως επικίνδυνες θεωρίες, ούτε να συμμεριστούμε το δεισιδαιμονικό τους αντίκρισμα στον μοναδικό, για την ώρα, διέξοδο δρόμο της υγείας μας, τον εμβολιασμό. Ταπεινά θα δανειστώ τα φιλοσοφημένα λόγια του Στέλιου Ράμφου για τον ρόλο του «συνειδητά» ανεμβολίαστου στην ξέφρενη πορεία της μετάλλαξης του κορωνοϊού.
«Πάμε για τέταρτο κύμα πανδημίας εξαιτίας της τακτικής ανθρώπων, οι οποίοι ως λαθρεπιβάτες της κοινωνικής υγείας και κοινωνικής συνοχής έχουν τη λογική «θα εμβολιαστούν οι άλλοι και θα γίνουν τείχος για μένα». Με την στάση των αρνητών, που σηκώνουν την παντιέρα του αντιεμβολιασμού, εκείνοι θέλουν να συνεχίσουν να εμφανίζονται ως δημοκράτες, αλλά εμείς εν τέλει θα είμαστε τα θύματα. «Το τείχος» ύστερα από την έκβαση της πολιορκίας, θα φαίνεται ανενεργό κι ανώφελο για κάθε άμυνα. Για όλους!
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
