Όχι! Η φωτογραφία που βλέπετε είναι «φωτογραφία αρχείου». Η εικόνα που ήθελα να σας δείξω, παρά τα κάποια κοινά γνωρίσματα, έχει μεγάλη διαφορά από την απεικόνιση που θα περιγράψω!
Παραμονές Χριστουγέννων! Νύχτα Κυριακής, στην οδό Σταδίου, κοντά στην Πλατεία Συντάγματος. Το κρύο διαπεραστικό για όλους μας, περισσότερο όμως για τους άστεγους, τους πονεμένους και κατατρεγμένους. Μια νεαρή μητέρα, με το κοριτσάκι της, τυλιγμένες με την ίδια κουβέρτα, στριμώχνονται στην άκρη του πεζοδρομίου.
Στο αμυδρό φως μιας λάμπας οδικού φωτισμού, η μητέρα διαβάζει ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι στην τετράχρονη, όπως υπολογίζω, κορούλα της. Το πολύχρωμο βιβλίο έχει ανοίξει οι φανταστικές εικόνες τρέχουν στο ξεφύλλισμα, οι περιγραφές σιγανά τις ακολουθούν, φτιάχνουν, πιστεύω, το σπάνιο σκηνικό των γιορτών που έρχονται.
Η μικρή, απερίσπαστη, προσηλωμένη, κρέμεται από τα χείλη της μάννας της. Μια κοιτάζει τις εικόνες που την ταξιδεύουν σ΄ ένα ονειρεμένο γιορτινό κόσμο, μια σηκώνει τα ματάκια της στο πρόσωπο της αγαπημένης της, που την ξεναγεί. Ζει στο όνειρο! Πριν το σύγκρυο του ύπνου τους στην αφιλόξενη μεγαλούπολη.
Τις παρατηρώ καλύτερα! Μητέρα και κόρη έχουν απομονωθεί απ΄ ότι συμβαίνει γύρω τους, μπροστά τους. Από ότι βιώνουν καθημερινά έξω και κλονίζει το μέσα τους! Είναι μια ιδιαίτερη προσωπική τους στιγμή. Δεν ζητούν τίποτε από κανέναν, δεν επαιτούν, παρά μόνο απαιτούν σεβασμό της σύντομης οικογενειακής τους συνάντησης.
Στην αρχή σκέπτομαι να σηκώσω το κινητό, να βγάλω μια απίθανη φωτογραφία. Αμέσως το μετανιώνω. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να ταράξει το ιδιαίτερο των προσωπικών στιγμών τους, το μοναδικό ίσως διέξοδο τους από τα βάσανα της ημέρας. Κρατάω την εικόνα στο μυαλό μου κι απομακρύνομαι χωρίς καθυστέρηση, ψιθυρίζοντας από μέσα μου- «Καλά Χριστούγεννα κόρη μου».
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6