Η λάμπα πετρελαίου που δεν έσβηνε ποτέ και άλλες ιστορίες, Γιαννάκης Χριστοδούλου, Εκδόσεις Αφή
Εκείνος που το είπε για πρώτη φορά πρέπει να ήταν πολύ σοφός. Είναι μια φράση που εκφράζει τον πόθο κάποιου να πραγματοποιήσει μια επιθυμία.
Μια ευχή που φαίνεται απίθανη, που κυοφορεί όμως πάντα την ελπίδα ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί. Όπως ακριβώς έκαναν οι γιαγιάδες μας, όταν έβλεπαν στον καθαρό, βραδινό ουρανό του Άρσους του χωριού μας, ένα πεφταστέρι, παραμονή της γιορτής του Σωτήρος, 6 Αυγούστου. Όμως υπάρχει μια άλλη, πιο βαθιά έννοια της φράσης αυτής: ενώ κάνουμε την ευχή, η επιθυμία μπαίνει μέσα μας, τίθεται στόχος, γίνεται κρυφή ελπίδα.
Είναι η αγωνία που έχουμε ως παιδιά, όταν αναρωτιόμαστε «τι θα γίνουμε όταν μεγαλώσουμε!». Είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή, όπου γνωρίζουμε τον μελλοντικό μας εαυτό.
Από τη θέση που βρίσκομαι σήμερα το ίδιο λέγω κι εγώ στα εγγόνια μου. Είναι η ευχή που μας έμαθαν να κάνουμε σιωπηρώς οι πρόγονοι μας: «Μόλις δείτε το πεφταστέρι, παιδιά μου, κάντε μια ευχή, βάλτε την στόχο της ζωής σας και να είστε βέβαιοι πως θα πραγματοποιηθεί».
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
