«Βγήκαν και τα νέα μέτρα» άκουσα τον περιπτερά να λέει με ένα στωικό ύφος στον γνώριμο πελάτη του, που μόλις είχε μπει στο συνοικιακό μαγαζάκι.
Όντως, σκέφτηκα από μέσα μου. Σε λίγες ώρες, το δεύτερο lockdown θα μπει σε εφαρμογή. Εξοικειωμένη, πλέον, από το πρώτο απαγορευτικό, άρχισα να μετρώ πόσα και ποια πράγματα θα χάσουμε.
Η ελευθερία μας θα είναι ένα από αυτά. Την οποία – και πάλι – θα πρέπει να στερηθούμε και να βιώσουμε σε δόσεις. Οι μετακινήσεις μας δεν θα είναι ελεύθερες πια. Θα χάσουμε τα ελεύθερα ωράρια μας, την ελευθερία να δούμε τους φίλους και την οικογένεια μας, την ελευθερία να βολτάρουμε. Συνήθειες και στιγμές που μάθαμε σαν λαός να απολαμβάνουμε χωρίς μέτρο, και σίγουρα χωρίς «άδεια» από έναν τετραψήφιο αριθμό.
Εδώ και μήνες «ανεχόμαστε» και υπομένουμε μέτρα και διατάγματα να ορίζουν τις ζωές μας. Και δεν μας αρέσει. Μας περιορίζει. Μας ταλαιπωρεί ψυχολογικά, σωματικά και κοινωνικά. Κι όλα αυτά για την υγεία μας, το υπέρτατο αγαθό. Καμία αμφιβολία σε αυτό. Είναι, όντως, το υπέρτατο, και πόσο μάλλον όταν αυτό το αγαθό ξεπερνά τον ατομικό άξονα και αφορά πλέον το δημόσιο κύκλο.
Αν κοιτάξουμε, όμως, με έναν άλλο φακό, ίσως δούμε ότι τελικά, πολύ συχνά, και χωρίς καν να το διαπιστώνουμε, αναγκαζόμαστε να ζούμε με ελευθερία (ίσως το ύψιστο εσωτερικό αγαθό;) συγκρατημένη.
Ναι, συμβαίνει αυτό. Ας δούμε τους φυλακισμένους, για παράδειγμα. Πώς αντέχουν να βρίσκονται πίσω από τα σίδερα; Τους ανθρώπους με χρόνια προβλήματα υγείας ή μόνιμη ανικανότητα, πώς αντέχουν να ζουν με μισή «ζωή», με μειωμένες δυνατότητες, με περιορισμένες κινήσεις; Τους ηλικιωμένους. Πώς αντέχουν να μένουν σε απρόσωπες στέγες, μακριά από πρόσωπα αγαπημένα, μακριά από οικογενειακή φροντίδα και θαλπωρή;
Κανείς, τελικά, δεν είναι απόλυτα ελεύθερος. Και ταυτόχρονα, κανείς δεν είναι τελείως ανήμπορος να βιώσει την ελευθερία. Είναι, πιστεύω, μια κατάσταση του μυαλού.
Φεύγοντας από το περίπτερο και περπατώντας στον δρόμο, νιώθοντας τον ανοιξιάτικο ήλιο – μέσα σε Γενάρη καιρό, διαπίστωσα ότι η ελευθερία είναι – και αν δεν είναι φανερά, τότε σίγουρα κρύβεται – μέσα μας. Και σε αυτήν, κανένα διάταγμα, κανένα μέτρο και κανένας περιορισμός, δεν μπορεί να βάλει χαλινάρι.
Εν αναμονή, λοιπόν, του δεύτερου lockdown. Ας προσέξουμε τους εαυτούς μας, τους γύρω μας, όσα αγαπάμε, και ας μείνουμε ελεύθεροι. Μπορούμε. Εξάλλου, η πνευματική ελευθερία δεν εγκλωβίζεται. Και πάντα θα βρίσκει τρόπους να υπάρχει και να διοχετεύεται…
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
