Στις 12 Δεκεμβρίου του 1916, στην Αθήνα, κόσμος συρρέει στους δρόμους. Με κάρα, με τραμ, με τα πόδια, με ό,τι μπορεί. Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, πάνω από 100.000 Αθηναίοι, από το μεσημέρι μέχρι και το βράδυ της 12ης Δεκεμβρίου, κατευθύνθηκαν προς το αδιαμόρφωτο τότε πεδίον του Άρεως, στο Πολύγωνο, κρατώντας στα χέρια τους πέτρες. Στόχος; Να τις ρίξουν στο σημείο που είχαν υποδείξει οι διοργανωτές της διαμαρτυρίας, φωνάζοντας «Ανάθεμα εις τον προδότην». Φωνάζοντας «Ζήτω ο βασιλεύς, ο σωτήρ μας». Ο προδότης ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη με την Κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης. Στην Αθήνα βρισκόταν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και η Κυβέρνηση Σπυρίδωνα Λάμπρου. Μία η χώρα, δύο οι κυβερνήσεις. Ο εθνικός διχασμός έστηνε γλέντι…
Ο Γιώργος Σεφέρης, στο «Χειρόγραφό» του, σημειώνει:
«[…] Θυμάμαι τ’ απομεσήμερο που είδα, από ένα παράθυρο της οδού Μπουμπουλίνας, το ελεεινό θέαμα του όχλου με δεσποτάδες και παπάδες που κουβαλούσαν πέτρες για το ανάθεμα του Βενιζέλου. Την αηδία που μ’ έπνιγε στο Πολύγωνο, μπροστά στο φριχτό μνημείο με τα κερατοφόρα καύκαλα από τραγιά στην κορυφή του.»
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
