Τον Σεπτέμβριο του 1985 ξαφνικά μπήκε στα ραδιόφωνα και στη ζωή μας μια άνοιξη. Κι ας ερχόταν το γλυκό φθινοπωράκι.
Ένας δίσκος μόλις είχε κυκλοφορήσει και… οπλοφορούσε. Είχε τίτλο που έμεινε, είχε περιστέρια στο εξώφυλλο, είχε και έναν στόχο, που μάλλον είχε βάλει σημάδι κατευθείαν τις καρδιές μας.
Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο εξώφυλλο του δίσκου έβγαινε κάτω από το σκισμένο χαρτί που θύμιζε δέμα και στη θέση του αποστολέα, δίπλα σε τρεις ταχυδρομικές σφραγίδες με ημερομηνία 24-9-1985 ήταν γραμμένα δύο ονόματα: Σταμάτης Κραουνάκης και Λίνα Νικολακοπούλου. Και κάπως έτσι ξεκίνησε να γράφεται ένα καινούργιο κεφάλαιο στην ιστορία του τραγουδιού για τις επόμενες δεκαετίες.
Τα τραγούδια του δίσκου μάς πηγαίνουν από τον Άδωνι και τη Νέα Σμύρνη στον ουρανό με τους αγγέλους, και από την Ξάνθη και το Μαρόκο μας πηγαίνουν τα τραγούδια σ’ εκείνα τα πρωινά της εξοχής και στα θεατρικά μπουλούκια μιας άλλης εποχής.
Ο δίσκος είχε και μιαν έκπληξη: ένα τραγούδι με τους στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Δεκατρία χρόνια μετά τον θάνατό της ο Κώστας Χατζηδουλής θα έδινε από το αρχείο του τους στίχους της στον Σταμάτη Κραουνάκη και εμείς θα αποκτούσαμε την υπέροχη Μαλάμω. «Μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές φυτεύει βόλια μέσα στις καρδιές». Ή αλλιώς… κυκλοφορεί κι οπλοφορεί.
Από την πρώτη στιγμή που ακούσαμε τον δίσκο, όλοι καταλάβαμε πως κάτι πολύ σημαντικό έχει γίνει σ’ αυτή τη δουλειά. Είναι 1985 και όλα αυτά, τότε, είναι καινούργια. Μαζί με τις μουσικές αλλά και τους στίχους του Σταμάτη Κραουνάκη σε 5 τραγούδια, αυτός ο δίσκος ήταν σαν να τον περιμέναμε να έρθει να μας βρει. Νεράκι της πηγής για τη δίψα μας ήταν, αεράκι δροσερό στην άπνοια της ζωής μας.
Από τότε μέχρι σήμερα πολλά άλλαξαν, κάποια έμειναν ίδια, κάποια χάθηκαν για πάντα. Αλλά η «σωτηρία της ψυχής» εξακολουθεί να είναι πολύ μεγάλο πράγμα…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη