Η Σωτηρία Μπέλλου αγάπησε το τραγούδι από μικρό παιδάκι. Στα 13 της έκανε μαθήματα κιθάρας, στα 19 της, την ημέρα που κηρύχτηκε ο πόλεμος στην Ελλάδα, το 1940, κατέβηκε μόνη της στην Αθήνα, έγινε μέχρι και αχθοφόρος για να ζήσει, οργανώθηκε στο ΕΑΜ, είχε όμως πάντα στο μυαλό της τη μεγάλη της επιθυμία: να γίνει τραγουδίστρια. Μετά την απελευθέρωση θα τραγουδήσει με τον Τσιτσάνη και τον Βαμβακάρη, και έκτοτε με όλους τους σημαντικούς ρεμπέτες και λαϊκούς.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 η Σωτηρία Μπέλλου θα κάνει και πάλι την ανατροπή: θα συνεργαστεί με τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Δήμο Μούτση, τον Δημήτρη Λάγιο, τον Μάνο Ελευθερίου, τον Κώστα Τριπολίτη. Και θα μας δώσει τραγούδια που εξαιρετικά.
Η Σωτηρία Μπέλλου, η πιο χαρακτηριστική φωνή του ρεμπέτικου και του λαϊκού μας τραγουδιού, ακολούθησε σε όλη της τη ζωή με πείσμα και επιμονή αυτό που αγαπούσε: το τραγούδι. Και άφησε τη σφραγίδα της.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
