Κάθε χρόνο, αυτές τις ημέρες του Ιανουαρίου, στο Γκραουμπίντεν, το ανατολικότερο καντόνι της Ελβετίας, εκεί στις χιονισμένες Άλπεις, στην ψηλότερη πολίχνη της Ευρώπης με το όνομα Νταβός, στα 1.560 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, μαζεύονται περίπου 3.000 άνθρωποι, εκατομμυριούχοι, επιχειρηματίες, ηγέτες κρατών, ακαδημαϊκοί, πολιτικοί και, εν γένει, ηγετικές φυσιογνωμίες της κοινωνίας, της πολιτικής και της οικονομίας, για να χαράξουν τις νέες πολιτικές της δικής μας ζωής και του δικού τους κέρδους.
Κάθε χρόνο, αυτές τις ημέρες του Ιανουαρίου, η διεθνής συνομοσπονδία για την εξάλειψη της παγκόσμιας φτώχειας, η Oxfam, δημοσιοποιεί την ετήσια έκθεσή της: Μαθαίνουμε ότι για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια η αύξηση του ακραίου πλούτου συνοδεύεται από αύξηση της ακραίας φτώχειας. Μαθαίνουμε ότι το 2022 οι εταιρείες τροφίμων και ενέργειας υπερδιπλασίασαν τα κέρδη τους, την ώρα που σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι πεινάνε. Μαθαίνουμε επίσης ότι: ένας φόρος περιουσίας μόλις 2% στους εκατομμυριούχους, 3% σε όσους έχουν πάνω 50 εκατομμύρια δολάρια, και 5% στους δισεκατομμυριούχους αυτής της Γης, θα συγκέντρωνε 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Και αυτό θα ήταν αρκετό για να βγάλει από τη φτώχεια 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
