Σεπτέμβριος. Ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου. Ήταν ο έβδομος στο ρωμαϊκό ημερολόγιο, εξ ου και του ‘μεινε το όνομα· από το septem, το επτά στα λατινικά. Για τους βυζαντινούς, πρώτα η φθινοπωρινή ισημερία στις 23 του Σεπτέμβρη και μετά η 1η του μηνός ήταν η αρχή του εκκλησιαστικού έτους, η οποία συνέπιπτε με την αρχή της Ινδικτιώνος, δηλαδή την αρχή του οικονομικού έτους για τους Ρωμαίους και τον διά του Χριστού αγιασμό του νέου εκκλησιαστικού έτους για τους Χριστιανούς. Στην Πάτμο θεωρούσαν την 1η Σεπτεμβρίου «αρχιχρονιά», ενώ στην Νίσυρο και στην Κω την ονόμαζαν και «καλοχρονιά».
Σποριάρης (καθώς προετοιμάζεται η σπορά των χωραφιών), ορτυκολόγος (γιατί αποδημούν τα ορτύκια), Άη Νικήτας από την αντίστοιχη γιορτή στις 15 του μήνα, Σταυριάτης και Σταυρίτης από τη μεγάλη γιορτή της ορθοδοξίας, την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στις 14, ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας του τρύγου, γι’ αυτό άλλωστε και τρυγήτης.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
