Στις 24 Οκτωβρίου του 1963, η Ελλάδα θα μάθει από τις εφημερίδες ότι πήρε το πρώτο της Νόμπελ στο όνομα του Γιώργου Σεφέρη. Την ίδια ημέρα, την Πέμπτη 24 Οκτωβρίου του 1963, διαβάζουμε στο ημερολόγιό του: «Διαλέγοντας έναν Έλληνα ποιητή για το βραβείο Νόμπελ, νομίζω πως η Σουηδική Ακαδημία θέλησε να εκδηλώσει την αλληλεγγύη της με τη ζωντανή πνευματική Ελλάδα. Εννοώ αυτή την Ελλάδα για την οποία τόσες γενεές αγωνίστηκαν, προσπαθώντας να κρατήσουν ό,τι ζωντανό από τη μακριά παράδοσή της».
Δέκα χρόνια πριν, τον Νοέμβριο του 1953, όταν ο Γιώργος Σεφέρης βρέθηκε για πρώτη φορά στην Κύπρο, συνάντησε αυτή την παράδοση και ξαναβρήκε εκεί την για πάντα χαμένη Ελλάδα. Και έγραψε για τον κόσμο της Κύπρου. Μετά το Νόμπελ έστειλε επιστολή στον Κύπριο ζωγράφο και καλό του φίλο Αδαμάντιο Διαμαντή. Του έγραψε: «Τ’ αλακάτιν και οι κολόκες μεταφράστηκαν και σουηδικά»…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
