Στα τέλη Αυγούστου του 1972 ένας δίσκος με 11 τραγούδια ήταν έτοιμος να κυκλοφορήσει στα δισκοπωλεία. Εκείνον τον Αύγουστο του 1972 συμπληρώνονταν 50 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και ο συνθέτης Απόστολος Καλδάρας μαζί με τον στιχουργό Πυθαγόρα θέλησαν να μιλήσουν με τα τραγούδια τους για τα δεινά που έφερε στους ανθρώπους ο πόλεμος και η προσφυγιά.
Ο δίσκος είχε τίτλο «Μικρά Ασία» και ήταν ένας κύκλος τραγουδιών για το μεγαλύτερο δράμα που γνώρισε ο ελληνισμός τον 20ο αιώνα. Και όχι μόνο δεν φοβήθηκαν ο Απόστολος Καλδάρας και ο Πυθαγόρας να καταπιαστούν με ένα θέμα τόσο πονεμένο και τόσο δύσκολο, αλλά τουναντίον, μας έδωσαν 11 τραγούδια, όλα ένα κι ένα, που τα τραγούδησαν όλοι. Τα τραγούδησαν οι πρόσφυγες, τα παιδιά και τα εγγόνια των προσφύγων, τα τραγουδάμε μέχρι σήμερα όλοι μας, μισόν αιώνα μετά την κυκλοφορία του δίσκου. Γιατί δυστυχώς η προσφυγιά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι μέσα στο σπίτι του καθενός από μας – και μακάρι να μην ήταν.
Στον δίσκο «Μικρά Ασία», ο 23χρονος Γιώργος Νταλάρας, και η Χάρις Αλεξίου στα 22 της χρόνια και μόλις στην πρώτη της συμμετοχή σε έναν μεγάλο, όπως λεγόταν τότε, δίσκο 33 στροφών μας, μας δίνουν ερμηνείες καθαρές, απέριττες και αληθινές.
Ο δίσκος πούλησε τότε περισσότερα από 50.000 αντίτυπα και καθιέρωσε τις απονομές χρυσού δίσκου, στα χρόνια που ακολούθησαν διαβάζω πως άγγιξε το ένα εκατομμύριο αντίτυπα και πλέον περιλαμβάνεται στις “100 Μεγάλες Ηχογραφήσεις Του Αιώνα” της MINOS – EMI. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αναφερόμενος στα τραγούδια του δίσκου μιλάει «για διαμάντια του λαϊκού πενταγράμμου!» και όπως σημειώνει ο Κώστας Καλδάρας, ο γιος του Απόστολου, η «”Μικρά Ασία” πήρε το δρόμο της στις καρδιές μας κι εκεί παρέμεινε».
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
