Δεκέμβριος: Ο πρώτος μήνας του χειμώνα και ο τελευταίος του χρόνου. Μας φέρνει τα πρώτα κρύα, μας φέρνει και τα Χριστούγεννα.
Δεκέμβριος: Που το όνομά του έχει ξεμείνει από το λατινικό decem, από τότε που ήταν για τους Λατίνους ο δέκατος μήνας του χρόνου, όταν οι Ρωμαίοι είχαν Πρωτοχρονιά τον Μάρτιο.
Δεκέμβριος: Με όλους του αγίους μαζεμένους. Την Άννα, τον Σπυρίδωνα, τη Λουκία, τον Ευστράτιο, τον Ελευθέριο, τον Διονύσιο, την Αναστασία, τον Στέφανο. Την Αγιά Βαρβάρα που μίλησε κι ο Σάββας αποκρίθη: «Μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί ο Άι-Νικόλας έρχεται με χιόνια φορτωμένος».
Δεκέμβριος: Μήνας βαρύς για την Ιστορία. Έφερε το 1944 στην Ελλάδα τα Δεκεμβριανά, τον διχασμό και τον Εμφύλιο. Άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για την Κύπρο, όταν, το 1963, μετά τα αιματηρά επεισόδια στη Λευκωσία, έφερε τα Ματωμένα Χριστούγεννα. Ο Δεκέμβρης είναι μήνας βαρύς και για τις πιο κοντινές μας ημέρες. Έφερε το 2008 τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Δεκέμβριος: Ο μήνας της πιο λαμπρής, της πιο φωτεινής γιορτής. Όλοι λατρεύουν τα Χριστούγεννα, όλοι τα περιμένουν, όλοι ζητάμε αυτές τις μέρες του Δεκέμβρη τα πιο ακριβά του δώρα: το μοίρασμα, τη χαρά, την αγάπη.
Ο Δεκέμβριος δεν είναι απλώς ένας ακόμα μήνας. Είναι εκείνος που έχει τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, είναι εκείνος που μας βγάζει πάντα σε μια νέα χρόνια, άρα και σε μια νέα ελπίδα: ότι θα πάψει πια το κρύο στην καρδιά του κόσμου. Ότι κάποτε δεν θα χρειάζεται πια να φυλάγεται ο άνθρωπος από τα ανθρώπινα.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη