Στις 28 Νοεμβρίου του 2011, ο ελληνικός κινηματογράφος έχασε ίσως τον πιο πολυτάλαντο και αφοσιωμένο του εργάτη. Και εμείς χάσαμε τον άνθρωπο που με την κινηματογραφική ματιά του και την ακάματη προσπάθειά του μας έδωσε μερικές από τις καλύτερές μας ταινίες.
Γεννημένος στη Λευκωσία το 1926, ο Ντίνος Κατσουρίδης ήταν μοντέρ, διευθυντής φωτογραφίας, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός. Ο ίδιος έλεγε για τον εαυτό του ότι είναι κινηματογραφιστής, γιατί πώς αλλιώς να περιγράψει όλες αυτές τις ιδιότητες μαζί;
Την υπογραφή του Ντίνου Κατσουρίδη με τις διαφορετικές ιδιότητές του θα τη βρούμε σε ταινίες του Νίκου Κούνδουρου, του Γιώργου Τζαβέλλα, του Ορέστη Λάσκου, του Ντίνου Δημόπουλου, του Αλέκου Σακελλάριου, του Παντελή Βούλγαρη, του Βασίλη Βαφέα, του Περικλή Χούρσογλου… Την υπογραφή του Ντίνου Κατσουρίδη με τις διαφορετικές ιδιότητές του θα τη βρούμε σε ταινίες όπως «Αλίμονο, στους νέους», «Η θεία απ’ το Σικάγο», «Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο», «Η καφετζού», «Ο Ηλίας του 16ου», «Η κυρά μας η μαμή», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», αλλά και στον «Έρωτα του Οδυσσέα», το «Ακροπόλ», την «Πρωινή περίπολο», το «Προξενιό της Άννας», «Ήσυχες μέρες του Αυγούστου», το «Όλα είναι δρόμος»… Κοντολογίς, την υπογραφή του Ντίνου Κατσουρίδη θα τη βρούμε σε ολόκληρο τον ελληνικό κινηματογράφο για 60 χρόνια. Και αυτή την κινηματογραφική κληρονομιά, τον ευγνωμονούμε.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
