Στις 22 Αυγούστου του 1921 γεννήθηκε ο Ντίνος Δημόπουλος. Και πια στις μέρες μας μπορεί το όνομά του να είναι γνωστό μόνο στους ανθρώπους του κινηματογράφου και του θεάτρου, ωστόσο, μόλις κάποιος πει «Μανταλένα», «Λόλα», «Τζένη Τζένη», «Δεσποινίς διευθυντής», «Πάστα Φλόρα», μόλις κάποιος θυμηθεί εκείνη την «Ιταλίδα από την Κυψέλη», «Το κλωτσοσκούφι», ή την «Αρχόντισσα και τον αλήτη», τους «Φουρτουνάτσηδες και τους Βροντάτσηδες», ή ακόμα «Το κονσέρτο για πολυβόλα», « Τη γυναίκα στην αντίσταση», «Τη δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά», «Την κοινωνία ώρα μηδέν», ή το «Κατηγορώ τους ανθρώπους», μόλις κάποιος μιλήσει για όλες αυτές και για άλλες τόσες ταινίες του κλασικού πια ελληνικού κινηματογράφου, για το «Ἁμαξάκι», την «Ἁστέρω», τον «Θόδωρο και το δίκανο», «Τη Στουρνάρα 288», «Τις κυρίες της αυλής», «Την ωραία του κουρέα», μιλάει για τον Ντίνο Δημόπουλο. Τον άνθρωπο πίσω από τις κάμερες, τα πλάνα, τις ερμηνείες των ηθοποιών. Τον σκηνοθέτη μερικών από τις πιο αγαπημένες μας ταινίες.
Στην έκτη Γυμνασίου, με συμμαθητή τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, με τον οποίο θα γίνουν φίλοι καρδιακοί, ο Ντίνος Δημόπουλος θα παίζει στις θεατρικές παραστάσεις του σχολείου του και αποφοιτώντας θα δώσουν οι δύο φίλοι μαζί εξετάσεις στη Νομική Σχολή, θα δώσουν όμως εξετάσεις και στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έχει να θυμάται ο Ντίνος Δημόπουλος από τότε και έναν άλλον νεαρό με έναν περίεργο αέρα, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, με τον οποίο αργότερα θα γινόταν φίλος επιστήθιος, έχει να θυμάται ο Ντίνος Δημόπουλος ότι οι τρεις τους κόπηκαν τότε παμψηφεί από τους καθηγητές του Εθνικού Θεάτρου. Αργότερα ο Ντίνος Δημόπουλος και ο Ντίνος Ηλιόπουλος θα φοιτήσουν μαζί στη δραματική σχολή του πρωτοπόρου Γιαννούλη Σαραντίδη, με καθηγητές τον Βακαλό, τον Καραγάτση, τον Θεοτοκά, τους ζωγράφους Σπύρο Βασιλείου και Γιάννη Τσαρούχη, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Νίκο Καββαδία… Είναι η εποχή που ο Ντίνος Δημόπουλος θα ενταχθεί στο ΕΑΜ, είναι και η εποχή που θα νοσηλευθεί με φυματίωση στο σανατόριο και δεν θα ξεχάσει ποτέ πώς ο Ντίνος Ηλιόπουλος, μέσα στην Κατοχή, πήγαινε με τα πόδια στο σανατόριο, 26 χιλιόμετρα δρόμος, για να τον δει…
Ο Ντίνος Δημόπουλος, πριν γίνει σκηνοθέτης, δούλεψε στο θέατρο ως ηθοποιός από το 1946. Συνεργάστηκε με όλους τους σημαντικούς θιάσους της εποχής, συνεργάστηκε και με τον Αλέξη Μινωτή στο Εθνικό Θέατρο ως βοηθός του για έξι χρόνια, κάτι που θα τον προικίσει με απίστευτες γνώσεις και εμπειρίες, όπως έλεγε ο ίδιος. Ο Ντίνος Δημόπουλος σκηνοθέτησε περί τις 40 θεατρικές παραστάσεις για τους σημαντικότερους θιάσους της εποχής, ώσπου ο Φίνος του πρότεινε να σκηνοθετήσει ένα σενάριο που του είχε πάει ο Ντίνος Δημόπουλος, και κάπως έτσι έγινε η πρώτη του ταινία, το 1953. «Οι ουρανοί είναι δικοί μας», ο τίτλος, και έκτοτε ο Ντίνος Δημόπουλος σκηνοθέτησε περισσότερες από 46 ταινίες, σκηνοθέτησε όλους τους εκλεκτούς ηθοποιούς της εποχής του. Από τον Ορέστη Μακρή, τη Μαίρη Αρώνη, τη Αλέκα Κατσέλη, την Αντιγόνη Βαλάκου, τον Μάνο Κατράκη, μέχρι την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Τζένη Καρέζη, τον Νίκο Κούρκουλο, τον Αλέκο Αλεξανδράκη, τον Κώστα Καζάκο, τον Παντελή Ζερβό, τον Διονύση Φωτόπουλο, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τον Λάμπρο Κωνσταντάρα…
Οι ταινίες του Ντίνου Δημόπουλου αγαπήθηκαν από τον κόσμο και διακρίθηκαν σε εγχώρια και διεθνή φεστιβάλ, ώσπου το 1993 και όταν πια ο ελληνικός κινηματογράφος είχε περάσει από τα σαράντα κύματα, ο επίμονος Ντίνος Δημόπουλος μας έδωσε «Τα δελφινάκια του Αμβρακικού», ταινία που έκοψε 70.000 εισιτήρια και διακρίθηκε στο εξωτερικό, ταινία που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του Ντίνου Δημόπουλου, ένα από 12 βιβλία που έχει γράψει, κάποια από αυτά είναι βιβλία για παιδιά, για τα οποία και βραβεύθηκε.
Ο Ντίνος Δημόπουλος περπάτησε σ’ αυτή τη Γη χωρίς να κάνει θόρυβο και φασαρία για 82 χρόνια. Και άφησε πίσω του χνάρι κινηματογραφικό και ωραίο. Για να έχουμε εμείς για χρόνια, πολλά ακόμα, αγαπημένες στιγμές με τις ταινίες του.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη