Στις 5 Οκτωβρίου του 2024, ο Μίμης Πλέσσας μας άφησε. Ήταν δίπλα μας, για 100 χρόνια. Και από το 1959, όταν και ηχογράφησε το πρώτο του τραγούδι, για 65 ολόκληρα χρόνια δηλαδή, ο Μίμης Πλέσσας ήταν πάντα κοντά μας, ήταν πάντα παρών στις στιγμές μας με τις μουσικές και τα τραγούδια του.
Γεννημένος τον Οκτώβριο του 1924 στην Αθήνα, ο Μίμης Πλέσσας είχε πατέρα με καταγωγή από την Ζάκυνθο και μητέρα από την Κωνσταντινούπολη. Την έχασε στα 19 του και η απώλειά της υπήρξε για κείνον πληγή ανεπούλωτη. Το 1950 βρέθηκε στην Αμερική και συνεργάστηκε ως πιανίστας με σημαντικούς μουσικούς της τζαζ.
Ο Μίμης Πλέσσας δεν σπούδασε ποτέ μουσική, ούτε πήγε ποτέ σε ωδείο. Ήταν αυτοδίδακτος. Ωστόσο, εκτός από τα τραγούδια και τις μουσικές που συνέθεσε, διηύθυνε μερικές από τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου, ενορχήστρωσε μουσικά έργα παγκόσμιας εμβέλειας και συνεργάστηκε με κάποιους από τους μεγαλύτερους σολίστες του πλανήτη.
Έγραψε ο Μίμης Πλέσσας, το 2020 στη Lifo: «Όλα αυτά τα χρόνια παρέμεινα ένας συνθέτης που δεν εντάχθηκε ποτέ σε κανένα κύκλωμα δισκογραφίας, δεν έκανα συμβόλαιο με καμία εταιρεία, δεν είχα κανένα κόμμα να με υποστηρίξει αλλά και καμία εκδοτική παρέα για να γράφει αποθεωτικές κριτικές για το έργο μου. Ευτυχώς, δεν βρέθηκαν τέτοια δεκανίκια στον δρόμο μου. Δεν με γοήτευαν ποτέ οι «αυλές». Αν και στο παρελθόν έχω γνωρίσει πολλές δυσκολίες και αδικίες, τώρα, πατώντας τα ενενήντα έξι μου χρόνια, πιστεύω ότι η μεγαλύτερη δυσκολία της ζωής μου θα είναι τα ενενήντα επτά. Δεν με τρομάζει ο θάνατος, διότι έχω συμφιλιωθεί απόλυτα μαζί του. Ως χαρακτήρας, πάντοτε έλεγα την αλήθεια. Η μουσική», καταλήγει ο Μίμης Πλέσσας, «είναι συνώνυμο της ζωής μου. Είναι η αρχή, η μέση και το τέλος».
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
