Στις 15 Ιανουαρίου του 1929, στην Ατλάντα της Τζόρτζια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, γεννήθηκε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ο άνθρωπος που έμελλε να αφιερώσει τη σύντομη ζωή του στον αγώνα για τα δικαιώματα των μαύρων. Ο άνθρωπος που πάλεψε στην πράξη για ισότητα, δικαιοσύνη, ειρήνη, ελευθερία. Εκείνος που πίστευε πως «η άοπλη αλήθεια και η άνευ όρων αγάπη», όπως έλεγε, θα έχουν τον τελευταίο λόγο στη ζοφερή πραγματικότητα και θα θριαμβεύσουν». Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Που δολοφονήθηκε στα 39 του χρόνια.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο οποίος μπροστά σε 250.000 ανθρώπους εκφώνησε στην Ουάσιγκτον τη περίφημη ομιλία του, που μέχρι και σήμερα θεωρείται από τους επιδραστικότερους λόγους στην ιστορία της ρητορικής των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής: : «Έχω ένα όνειρο ότι μια μέρα τα 4 μικρά παιδιά μου θα ζήσουν σε μια χώρα όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματος τους, αλλά από τον χαρακτήρα τους. Έχω ένα όνειρο πως μια μέρα στους κόκκινους λόφους της Τζόρτζια, οι γιοι των πρώην σκλάβων και οι γιοι των πρώην αφεντάδων θα μπορούν να καθίσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφοσύνης», είχε πει τότε, τον Αύγουστο του 1963. Και όταν του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης είπε στην ομιλία του: «Έχω το θράσος να πιστεύω ότι οι άνθρωποι παντού μπορούν να έχουν τρία γεύματα την ημέρα για το σώμα τους, εκπαίδευση και πολιτισμό για το μυαλό τους, αξιοπρέπεια, ισότητα και ελευθερία για το πνεύμα τους».
Όταν άρχισε να μιλάει, εκτός από τον ρατσισμό, για τη φτώχεια και τον πόλεμο στο Βιετνάμ, έγινε πραγματικά επικίνδυνος. Και δολοφονήθηκε. Η επίσημη ιστοσελίδα των βραβείων Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας γράφει: «Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ισχυρούς αντιπάλους. Ο επικεφαλής του FBI, John Edgar Hoover τον είχε υπό παρακολούθηση ως κομμουνιστή και όταν ο King αντιτάχθηκε στην πολιτική της κυβέρνησης στο Βιετνάμ, έπεσε σε δυσμένεια. Δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη εάν ο δολοφόνος του King ενήργησε μόνος του ή ήταν μέρος μιας συνωμοσίας.»
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε πει πως «πίστη είναι να κάνεις το πρώτο βήμα ακόμα κι όταν δεν βλέπεις ολόκληρη τη σκάλα». Και ακόμη, πως «όταν οι μηχανές, τα κομπιούτερ, τα κέρδη κι οι τίτλοι ιδιοκτησίας θεωρούνται πιο σημαντικά από τον άνθρωπο, το τρίδυμο “ρατσισμός, ακραίος υλισμός και στρατοκρατία” γίνεται ανίκητο. Και μόνο μια πραγματική επανάσταση αξιών θα μας κάνει να ξανασκεφτούμε κατά πόσον ήταν δίκαιες πολλές παλιές και σύγχρονες πολιτικές μας»…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
