Στις 23 Οκτωβρίου του 1925 γεννήθηκε στην Ξάνθη ο Μάνος Χατζιδάκις. Για 69 χρόνια περπάτησε σ’ αυτή τη γη, ελεύθερος, αξιοπρεπής, έντιμος και καθαρός. Στήριξε μέχρι τέλους τα όνειρα και την αλήθεια. Συγκρούστηκε άφοβος με ό,τι κάθε φορά γινόταν κατεστημένο. Ρηξικέλευθος και ταλαντούχος. Ιδιοφυής. Δημιούργησε πολιτισμό. Συνέθεσε μουσικές, έφτιαξε ποιήματα, έγραψε κείμενα. Μας τα άφησε όλα, να πορευόμαστε με γερά στηρίγματα, αν θέλουμε, με θαυμαστά χρώματα αν μπορούμε. Τον Ιούλιο του 1978, ο Μάνος Χατζιδάκις από τον ραδιοφωνικό αέρα του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, μας είπε:
«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και ή πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει ή ομορφιά. (…)
Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε;
Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.» Μάνος Χατζιδάκις, Ιούλιος 1978, «Τα σχόλια του Τρίτου», εκδ. Εξάντας.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
