Ο γάιδαρος, ο γάαρος, ο όνος των αρχαίων Ελλήνων, είναι το ζώο που από αιώνες ήταν δίπλα μας στη δύσκολη καλλιέργεια της γης στα κακοτράχαλα βουνά και στα άγονα νησιά, ήταν αυτός, ο καρτερικός γάιδαρος, που έκανε όλες τις βαριές αγροτικές δουλειές, έσερνε, τραβούσε, σήκωνε βάρη, σκαρφάλωνε και κουβαλούσε αδιαμαρτύρητα ό,τι του φορτώναμε.
Τα αγαπημένα γαϊδουράκια είναι ξαδέρφια με τις ζέβρες και τα άλογα. Για χρόνια έλεγαν για το γαϊδούρι πως είναι το άλογο του φτωχού. Είναι χορτοφάγο και μετά την καμήλα είναι το δεύτερο ανθεκτικότερο ζώο στην έλλειψη νερού. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να παρατάμε τα γαϊδούρια δεμένα στα χωράφια κάτω από τον ήλιο χωρίς φαί και χωρίς νερό, επειδή αντέχουν…
Δεκάδες είναι οι παροιμίες που σκαρφίστηκαν οι άνθρωποι για το τετράποδο που ήταν πάντα δίπλα τους σε όλα τα δύσκολα και τα εύκολα της ζωής, από πολέμους μέχρι γάμους: παροιμίες για τον γάιδαρο και το σαμάρι του, τον γάιδαρο και την ουρά του, τον γάιδαρο και την κεφάλα του, τα δόντια, τη φωνή του. Και πάντως ένα είναι σίγουρο: Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει!
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
